8 Dywizja Piechoty (III Rzesza): Różnice pomiędzy wersjami

'''8 (Górnośląska) Dywizja Piechoty''' – niemiecka [[dywizja]] z czasów [[II wojna światowa|II wojny światowej]], utworzona w grudniu [[1934]] roku jako III. Dowództwo Artylerii, miejsce stacjonowania sztabu [[Opole]]. Na mocy rozkazu z dnia [[15 października]] [[1935]] roku otrzymała oficjalną nazwę 8. Dywizja Piechoty. Stacjonowała w VIII. Okręgu Wojskowym, w [[1938]] roku po przyłączeniu [[SudetenlandKraj Sudecki|Sudetenlandu]] sztab oraz część oddziałów dywizji przeniesiono do obszaru [[Jesionik|Jesenik]] – [[Opawa|Opava]]. Zmobilizowana pod koniec sierpnia [[1939]] roku i skoncentrowana nad granicą polsko-niemiecką w obszarze [[Bytom]] – [[Gliwice]].

** 28 pułk piechoty : miejsce postoju sztabu, I batalionu, 13 kompanii moździerzy i 14 kompanii przeciwpancernej – [[Opawa|Troppau]], II. batalionu – [[Šternberk]], III batalionu [[Nowy Jiczyn|Nový Jičín]];

** 38 pułku piechoty: miejsce postoju sztabu, II i III batalionu – [[Kłodzko]], I batalionu – [[Nysa]], rezerwowego batalionu – [[Jesionik|Jesenik]];

** 84 pułk piechoty: miejsce stacjonowania sztabu, I i III batalionu – [[Gliwice]], II i rezerwowego batalionu – [[Kędzierzyn-Koźle|Kędzierzyn]];

** 8 pułk artylerii: miejsce postoju sztabu i III dywizjonu – [[Opawa|Troppau]], I i II dywizjonu – [[Gliwice]];

Wojnę dywizja rozpoczęła w strukturze VIII. Korpusu Armijnego 14. Armii Grupy Armii Południe. O świcie [[1 września]] [[1939]] roku przekroczyła granicę w rejonie [[Gliwice|Gliwic]] i rozpoczęła ciężkie walki o przełamanie polskich granicznych fortyfikacji w rejonie [[Mikołów|Mikołowa]], dalej nacierała w stronę [[Dunajec|Dunajca]] i [[San]]u. Ostatnie walki w kampanii w Polsce toczyła podczas bitwy w rejonie [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowa Lubelskiego]]. 23 września po [[Bitwa pod Krasnobrodem (1939)|bitwie pod Krasnobrodem]] sztab dywizji dostał się do polskiej niewoli po przegranej potyczce z [[25 Pułk Ułanów Wielkopolskich|25 Pułkiem Ułanów Wielkopolskich]] z [[Nowogródzka Brygada Kawalerii|Nowogródzkiej Brygady Kawalerii]]. Po zakończeniu walk, w pierwszej połowie października, jednostkę transportem kolejowym przerzucono nad granicę francuską w rejon [[Eifel]]. W Kampanii francuskiej, w jej pierwszym etapie, przełamała belgijskie fortyfikacje w [[Ardeny|Ardenach]] i maszerowała w stronę [[Moza|Mozy]], którą przekroczyła pod [[Yvoir]]. Następnie brała udział w walkach o Twierdze Mauberg i w Lesie Mormal oraz walczyła o przeprawę przez [[Skalda|Skalde]]. W drugiej fazie [[Kampania francuska 1940|kampanii francuskiej]] jednostka przeszła [[Somma (rzeka)|Sommę]] pod [[Amiems]] i prowadziła walki pościgowe przez [[Sekwana|Sekwanę]] w stronę [[Loara|Loary]]. Po zawieszeniu broni osłaniała wybrzeże atlantyckie po obu stronach ujścia [[Żyronda (estuarium)|Żyrondy]]. Od końca lipca 1940 roku do marca 1941 roku okupywała i ochraniała wybrzeże w Normandii. Dywizja w kwietniu 1941 roku z rejonu [[Rouen]] została przetransportowana do Prus Wschodnich. [[front wschodni (II wojna światowa)|Kampanie rosyjską]] rozpoczęła w strukturze VIII. Korpusu Armijnego [[9 Armia (III Rzesza)|9. Armii]] [[Grupa Armii Środek„Środek”|Grupy Armii Środek]]. W pierwszych dniach walk przełamała graniczne sowieckie fortyfikacje na wschód od [[Suwałki|Suwałk]], uczestniczyła w bitwie o [[Grodno]] oraz nacierała w stronę [[Berezyna (miasto)|Berezyny]]. Podczas [[Bitwa o Smoleńsk 1943|bitwy smoleńskiej]] uczestniczyła w zażartych walkach obronnych na północ i na wschód od [[Smoleńsk]]a. W październiku uczestniczyła w podwójnej bitwie okrążającej pod [[Wiaźma|Wiaźmą]] i [[Briańsk]]iem. Przełamała sowieckie pozycje nad rzeką Wop i nacierała dalej w stronę Dniepru. Poniosła duże straty w walkach zamykających kocioł pod Wiaźmą, w wyniku których została wycofana na tyły i na początku listopada koleją została przetransportowana do Francji. W grudniu [[1941]] roku została odświeżona i przeformowana w 8. lekką Dywizję Piechoty.