Wojna rosyjsko-turecka (1828–1829): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Pit rock przeniósł stronę Wojna rosyjsko-turecka (1828-1829) do Wojna rosyjsko-turecka (1828–1829): standaryzacja (przedział czasowy→półpauza•brak spacji w przypadku podanego wyłącznie roku) |
m poprawa linków, drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
{{Wojna infobox
|epoka = nowożytność
|nazwa = Wojna rosyjsko-turecka
|konflikt = [[Wojny rosyjsko-tureckie]]
|grafika = January Suchodolski - Akhaltsikhe siege.jpg
|opis =
|data = 26 kwietnia [[1828]] – 14 września [[1829]]
|miejsce =
Linia 24:
}}
[[Plik:Kars 1828.jpg|thumb|Szturm twierdzy [[Kars]] 1828, obraz [[January Suchodolski|Januarego Suchodolskiego]]]]
'''Wojna rosyjsko-turecka''' w latach [[1828]]
Wojna była spowodowana walką europejskich imperiów (Wielkiej Brytanii, Francji, Rosji) o podział Imperium Osmańskiego, które w tym czasie przeżywało ostry kryzys wewnętrzny spowodowany w szczególności wojną narodowowyzwoleńczą narodu greckiego (
W 1829 na czele armii rosyjskiej stanął [[Iwan Dybicz Zabałkański|Iwan Dybicz]], nie skrępowany już obecnością przy armii cara Mikołaja. Husejn Pasza został zastąpiony przez Reszyda Paszę. Dybicz okazał się wodzem większej miary od swojego poprzednika, zorganizował właściwe zaopatrzenie żołnierzy, przez co podniósł ich morale. W maju Dybicz otoczył Silistrę, którą zdobył w czerwcu pomimo, że jej [[garnizon]] był liczniejszy od oblegających. Gdy dowódca turecki [[Reszyd Pasza]] wyszedł w pole i odparty od stanowisk rosyjskich pod [[Prowadija|Prowadiją]], zniszczył w odwrocie oddziały pościgu, a następnie ruszył z Szumen na Kozłudżę (obecnie [[Suworowo]] [[Obwód Warna|pod Warną]]) na generała [[Longgin Osipowicz Roth|Rotha]], Dybicz zdał się na śmiałą decyzję i w 15 000 ludzi ruszył forsownym marszem na pomoc Rothowi, co doprowadziło do zwycięskiej dla Rosjan [[Bitwa pod Kulewczą|bitwy pod Kulewczą]] 11 czerwca 1829 roku. Samo przeprowadzenie bitwy było złe: siły rosyjskie, rozrzucone kordonem po łuku naraziły swą straż przednią na bardzo krwawą porażkę; o wygranej Rosjan zadecydowała bierność Turków, a przede wszystkim panika w ich armii. Przegrana pod Kulewczą zdemoralizowała doszczętnie armię turecką. Dybicz wykorzystał ten moment i po zwycięstwie skierował swoją 35 tys. armię na Bałkany, przeprawił się przez [[Stara Płanina|Starą Płaninę]], mimo że pod [[Edirne|Adrianopolem]] armia jego stopniała do 16 700 ludzi i 100 dział, zdominował Turków i 20 sierpnia zdobył Adrianopol. Na Kaukazie wojska rosyjskie 9 lipca zajęły Erzurum i podeszły pod Trapezunt. Wyjście wojsk rosyjskich na przedpola [[Konstantynopol]]a wywołało panikę wśród wojsk tureckich, co doprowadziło do zawarcia [[Traktat adrianopolski (1829)|pokoju w Adrianopolu]].
|