Pomorze Gdańskie: Różnice pomiędzy wersjami

 

W [[1210]] roku książę [[Mściwój I gdański|Mściwoj I]] złożył hołd lenny królowi Danii [[Waldemar II Zwycięski|Waldemarowi II]]. Zależność ta trwała krótko i skończyła staraniem [[Leszek Biały|Leszka Białego]] w [[1211]]. W kolejnych latach książę [[Świętopełk II Wielki]] podejmował kolejne próby usamodzielnienia, do którego doszło po śmierci Leszka Białego ([[1227]]). W [[1231]] Świętopełk uzyskał dla siebie, swojej rodziny i swojego księstwa protekcję papieską. Stolica państwa (Gdańsk) uzyskała w tym okresie prawa miejskie według [[prawo lubeckie|prawa lubeckiego]].

W 1282 między księciem gdańskim [[Mściwój II|Mściwojem II]] a księciem wielkopolskim [[Przemysł II|Przemysłem II]] zawarty został [[układ w Kępnie]]; umowa głosiła, że ten z książąt, który przeżyje drugiego, będzie po nim dziedziczył. Od śmierci Mściwoja II w 1294 roku datuje się ponowne podporządkowanie Pomorza Gdańskiego Polsce. Zjednoczenie dwu dzielnic umożliwiło Przemysłowi II koronację na [[Król Polski|króla Polski]]; został on zamordowany w 1296 roku, wskutek czego przez następne kilkanaście lat Pomorze przechodziło z rąk do rąk. Kolejnymi władcami stał się książę [[Władysław I Łokietek|Władysław Łokietek]], w roku 1300 królem Polski został panujący w [[Czechy|Czechach]] [[Wacław II]]; w 1305 roku jego następcą został [[Wacław III]], który zginął w zamachu w 1306 roku. Wówczas Pomorze przejął ponownie Władysław Łokietek, jednak wkrótce je utracił. W roku 1308 stolica, Gdańsk, została zajęta przez [[Brandenburgia|Brandenburczyków]]. Wezwani przez Łokietka do pomocy przy usunięciu Brandenburczyków [[zakon krzyżacki|Krzyżacy]] zajęli w tym samym roku część grodu i po nadejściu posiłków zaatakowali miasto. 13 listopada 1308, po wycofaniu się Brandenburczyków, doszło do [[Rzeź gdańska|rzezi Gdańszczan]] i zajęcia miasta przez zakon na okres niemal 150 lat.