Gheorghe Manu: Różnice pomiędzy wersjami

Po zakończeniu wojny przez krótki czas pełnił funkcję generalnego inspektora artylerii (5 sierpnia - 19 grudnia 1878 roku), po czym zakończył służbę w wyniku [[demobilizacja|demobilizacji]]. Powrócił do armii jeszcze na krótki okres na początku lat 80-tych., obejmując dowództwo 3 Dywizji, a następnie ponownie funkcję generalnego inspektora artylerii (od 20 lipca 1881 roku). Karierę wojskową zakończył definitywnie 11 marca 1883 roku, poświęcając się całkowicie działalności politycznej<ref>Stelian Neagoe, ''Oameni politici români. Enciclopedie.'', Editura Machiavelli, Bucureşti 2007, s. 439-441</ref>.

Już w latach 60-tych. udzielał się w grupie młodych konserwatystów "Juna dreaptă" (Młoda Prawica), a następnie w kręgach zbliżonych do dziennika "Timpul" ("Czas"), którego członkowie weszli do utworzonej oficjalnie w 1880 roku [[Partia Konserwatywna (Rumunia, 1880-1918)|Partii Konserwatywnej]]. Po swoim pierwszym rozbracie z armią, jeszcze w stopniu [[pułkownik]]a, mianowany został na stanowisko ministra wojny w trzech następujących po sobie rządach konserwatystów: [[Dimitrie Ghica]] (14 czerwca 1869 - 27 stycznia 1870), [[Alexandru Golescu]] (2 luty - 18 kwietnia 1870) i [[Manolache Costache Epureanu]] (20 kwietnia - 14 grudnia 1870)<ref>Petre Dan, ''Preşedinţii Adunării Deputaţilor şi Senatului României 1862-2004'', Editura Meronia, Bucureşti 2004, s. 162</ref>. W 1870 roku po raz pierwszy uzyskał mandat poselski do [[Izba Deputowanych (Rumunia)|Izby Deputowanych]]. Następnie, w październiku 1874 roku, wybrany został na burmistrza [[Bukareszt]]u, z którego to stanowiska zrezygnował w marcu 1877 roku w związku z wybuchem wojny i podjęciem czynnej służby wojskowej. Po zakończeniu działań militarnych ponownie aktywnie zaangażował się w życie polityczne.