Transport kolejowy we Wrocławiu: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:PKPpdzach1952-53.jpg|thumb|upright=1.3|Sieć [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] na [[Dolny Śląsk|Dolnym Śląsku]] w 1952/53]]

 

'''Transport kolejowy we Wrocławiu''' – wrocławski [[węzeł kolejowy|węzeł]] łączy dziesięć różnych kierunków [[linia kolejowa|linii kolejowych]] [[Kolej normalnotorowa|normalnotorowych]] i jednej [[Kolej wąskotorowa|wąskotorowej]] zbiegających się we [[Wrocław]]iu. Aktualnie (2012) dziewięć linii normalnotorowych jest czynnych, ale tylko osiem obsługuje ruch pasażerski; linia wąskotorowa już od lat sześćdziesiątych jest we Wrocławiu zlikwidowana<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.kleinbahn.pl/historia.html| tytuł = Wrocławsko-Trzebnicko-Prusicka| data dostępu = 2011-11-14| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref>.

 

Rozwój sieci przebiegał w kilku etapach. Jako pierwszy etap wyróżnić można budowę poszczególnych linii przez prywatne spółki kolejowe. Powstawały wówczas niezależne w znacznej mierze linie, zakończone [[stacja czołowa (kolejnictwo)|dworcami czołowymi]]. Spółki współpracowały ze sobą niechętnie, a rozwój przestrzenny węzła był nieskoordynowany. Od lat 60. XIX wieku rząd [[Królestwo Prus|pruski]] rozpoczął [[nacjonalizacja|nacjonalizację]] kolei i zjednoczył je w jedno towarzystwo. Rozbudowano łącznice między liniami (w tym [[#Obwodnica towarowa|Towarową Obwodnicę Wrocławia]]), dążono do racjonalnej rozbudowy i skupienia ruchu na [[Wrocław Główny|Dworcu Głównym]]. W XX wieku planowanie kolei we Wrocławiu stało się integralną częścią planowania urbanistycznego, proponowano dalsze przebudowy sieci, mające na celu usprawnienie ruchu kolejowego, zrealizowano jednak niewielką ich część. Jednym z działań była elektryfikacja prądem przemiennym [[Śląska Kolej Górska|Śląskiej Kolei Górskiej]] na trasie Wrocław Świebodzki – Jelenia Góra – Zgorzelec (zdemontowana po wojnie), której słupy końcowe do dziś znajdują się na Dworcu Świebodzkim. Istniała także sieć kolei miejskiej obsługiwana wagonami akumulatorowymi. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] nie poczyniono we wrocławskim węźle kolejowym większych inwestycji (poza przewidzianą już w czasie budowy rozbudową Towarowej Obwodnicy Wrocławia do czterech torów i elektryfikacją znacznej części linii i łącznic), zaś od lat 90. następuje systematyczny regres.

 

[[Plik:Wroclaw railway network.png|thumb|lewo|upright=2.4|Wrocławski węzeł kolejowy]]

{{clear}}

Po południowej stronie Starej Odry, przy dzisiejszym Wybrzeżu Conrada Korzeniowskiego, istniało (niezaznaczone na mapie) odgałęzienie toru kolei do [[port rzeczny|portu]] miejskiego (na wschód od linii), gdzie mieściły się towarowe bocznice przeładunkowe. Znajdująca się na północnym brzegu Odry, przy dzisiejszej ulica Na Polance stacja towarowa (numer&nbsp;02) od 15 grudnia 1950, kiedy zdecydowano się zlikwidować dotychczasowy dworzec przy placu Stanisława Staszica, przejęła funkcję miejskiego dworca osobowego tej linii. Całkowita likwidacja połączenia wąskotorowego Trzebnicy z Wrocławiem (stacją Na Polance) nastąpiła 27 maja 1967 roku.

 

 

== Kolej Wrocławsko-Strzelińska ==