Kodeks Świętości: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
|||
Linia 1:
'''Kodeks Świętości''' ([[język niemiecki|niem]]. ''Heiligkeitsgezetz'', skrót H) – termin stosowany przez krytyków [[Biblia|biblijnych]] w odniesieniu do ostatniej części biblijnej [[Księga Kapłańska|Księgi Kapłańskiej]], która ma charakter zbioru prawnego. Obejmuje on rozdziały od 17 do 26.
== Geneza kodeksu i czas powstania ==
Kodeks Świętości po raz pierwszy wyodrębniony został z Księgi Kapłańskiej w [[1893]]. Dokonał tego ewangelicki teolog [[August Klostermann]]. Istnienie Kodeksu Świętości zostało w XX wieku przyjęte przez większość egzegetów, przy czym niektórzy uczeni ograniczają kodeks jedynie do rozdziałów 17-22<ref>Por. [[Biblia poznańska]], tom 1, s. 192-193.</ref>.
Jako potwierdzenie hipotezy, że fragment ten powstał niezależnie od innych rodzajów księgi przemawia m.in. specyficzne słownictwo i charakterystyczne wyrażenia. Istnieją także różnice pomiędzy źródłem kapłańskim (P; zob. [[Teoria źródeł]]), któremu przypisywana jest Księga Kapłańska, a treścią kodeksu:
* [[Jahwe]] przemawia w pierwszej osobie (inaczej niż w pozostałych tekstach źródła P)
* nie ma odwołań do czasów [[Mojżesz]]a
* autor podaje zasady etyczne i przepisy prawne, a nie tylko przepisy kultowe (jak to ma miejsce w źródle P)
Linia 16 ⟶ 15:
Kodeks Świętości podobny jest do fragmentu [[Księga Ezechiela|Księgi Ezechiela]] (rozdziały 40-48). Stąd też niektórzy egzegeci twierdzili, że autorem kodeksu jest sam prorok [[Ezechiel]]. Możliwe jest również, że prorok korzystał z istniejącego już kodeksu, bądź też te dwa fragmenty biblijne mają wspólne źródło. Ponieważ Ezechiel był jednym z jerozolimskich kapłanów deportowanych do Babilonii w 597 roku, sugeruje się, że kodeks mógł być dziełem związanych z prorokiem kręgów kapłańskich<ref name="Brzegowy">{{cytuj pismo|nazwisko=Brzegowy|imię=Tadeusz|tytuł=Kapłani i lewici w tradycji kapłańskiej (P) Pięcioksięgu|czasopismo=Collectanea Theologica|wolumin=3|wydanie=72|data=2002|strony=10–11}}</ref>.
W przeciwieństwie do [[Księga Powtórzonego Prawa|Pwt]] 12,15-16.20-25, Kpł 17,1-5 dopuszcza jedynie ubój ofiarniczy. Może to być regulacja pochodząca z czasów przed dopuszczeniem uboju profanicznego przez tradycję deuteronomiczną (co wskazywałoby na wczesne datowanie), ale i świadome zdystansowanie się wobec tego zezwolenia<ref name="Brzegowy"/>.
== Treść Kodeksu Świętości==
Sama nazwa "Kodeks Świętości" pochodzi od idei ''świętości'', która stanowi jego temat przewodni. Kodeks ma ukazać Izraelowi drogę do osiągnięcia świętości. Często powtarza się formuła: ''bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Jahwe, Bóg Wasz''. Jahwe jest według kodeksu święty, gdyż różni się od otaczającego świata i stanowi kontrast ze światem grzechu - podobnie oddzielony ma być naród izraelski: ''oddzieliłem was od innych narodów, abyście byli moimi''<ref>{{BibliaT||Kpł|20|26}}</ref>.
Linia 31 ⟶ 29:
* Błogosławieństwa i przekleństwa (rozdział 26)
Rozdział 19 kodeksu zawiera [[Przykazanie miłości|przykazanie o miłości bliźniego]], które zostało powtórzone przez w [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]] przez [[Jezus Chrystus|Jezusa]] ({{BibliaT||Mt|22|39}}) oraz Jakuba ({{BibliaT||Jk|2|8}}):
:''Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego'' ({{BibliaT||Kpł|29|18}}).
| |||