Jurij Szuchewycz: Różnice pomiędzy wersjami

Syn [[Roman Szuchewycz|Romana Szuchewycza]], dowódcy [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Powstańczej Armii]]. W roku 1945 aresztowany przez [[NKWD]] wraz z matką, wysłany wraz z siostrą do domu dziecka w [[Donieck|Stalino]], skąd dwukrotnie zbiegał. W latach 1948–1958 i 1958–1968 więziony formalnie z art. 62 kodeksu karnego [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|USRR]] - ''propaganda i agitacja antysowiecka'', faktycznie jako ''członek rodziny [[Wróg ludu|wroga ludu]]''. W latach 1948-58 przebywał w więzieniu we [[Włodzimierz (Rosja)|Włodzimierzu nad Klaźmą]]<ref>W kwietniu 1956 na krótko uwolniony z mocy [[amnestia|amnestii]] dla więźniów politycznych okresu stalinowskiego, postanowienie amnestyjne na skutek skargi prokuratora generalnego ZSRR [[Roman Rudenko|Romana Rudenki]] uchylono.</ref>, następnie w obozach pracy przymusowej). Zwolniony w sierpniu 1968 z zakazem powrotu na Ukrainę, osiedlił się w [[Nalczyk]]u w [[Kabardyno-Bałkarska Autonomiczna Socjalistyczna Republika Radziecka|Kabardyno-Bałkarskiej ASRR]], pracował jako elektromonter. W26 marca 1972 powtórnie uwięziony, zwolniony9 zwrześnia łagru1972 skazany na 10 lat obozu specjalnego reżimu i 5 lat [[zesłanie|zesłania]]. Karę odbywał w 1983więzieniu włodzimierskim, później w więzieniu w [[zesłanieCzystopol]]u w [[Tatarska Autonomiczna Socjalistyczna Republika Radziecka|zesłanyTatarskiej ASRR]]. Od 1979 członek [[Ukraińska Grupa Helsińska|Ukraińskiej Grupy Helsińskiej]]<ref>''Українська Гельсінкська Група 1978-1982. Документи і матеріяли.'' Торонто-Балтимор 1983, wyd. Українське Видавництво "Смолоскип" ім. В. Симоненка, ISBN 0-914834-50-9 s.959-960. [http://diasporiana.org.ua/istoriya/103-ukrayinska-gelsinkska-grupa-1978-1982-dokumenti-i-materiyali/ wersja elektroniczna]</ref>. W 1982 w [[gułag|łagrze]] stracił wzrok. Zwolniony łagru w 1983, zesłany.<ref>''Шухевич Юрій'' w: ''Encyklopedia ukrainoznawstwa'', Lwów 2000, ISBN 5-7707-4048-5, t. 10, s. 3909-3910.</ref>. Ostatecznie uwolniony z zesłania po upływie terminu ostatniego wyroku w 1988, w 1990 zezwolono mu na powrót na [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukrainę]].