|
Dzieciństwo spędził w [[Republika Wenecka|Republice Weneckiej]] i w [[Anglia|Anglii]], gdzie jego ojciec był przedstawicielem dyplomatycznym Rosji. Otrzymał solidne wykształcenie, odwiedzał parlament brytyjski i miejscowe fabryki. Wyuczył się również zawodu, gdyż jego ojciec liczył się z możliwością wybuchu rewolucji mieszczańskiej w Rosji i zniesienia przywilejów szlacheckich. Od 1803 służył w wojsku na Kaukazie. W 1806 brał udział w bitwie pod [[Pułtusk]]iem, a w 1807 pod Frydlandem.
W czasie [[Inwazja na Rosję (1812)|wojny z Napoleonem]] w [[1812]] dowodził dywizją. W l.latach [[1815]] - [[1818]] dowodził rosyjskim Korpusem Okupacyjnym we Francji. Współdziałał z ruchami [[dekabryści|dekabrystów]]. W [[1823]] Woroncow został mianowany generał-gubernatorem [[Noworosja|Nowej Rosji]] i namiestnikiem cara w [[Besarabia|Besarabii]]. Zgodnie z projektem Woroncowa, Besarabia weszła w skład gubernatorstwa Noworosyjskiego. W l.latach [[1828]]-[[1844]] pełnił funkcję generał gubernatora Noworosyjskiego i Bessarabskiego. Brał udział w [[wojna rosyjsko-turecka (1828-18291828–1829)|wojnie z Turcją 1828-1829]], m.in. w zdobyciu [[Warna|Warny]] przez Rosjan. W [[1844]] został ogłoszony wicekrólem Kaukazu, namiestnikiem cara na Kaukazie i dowódcą Samodzielnego Korpusu Kawalerii. Otrzymał również tytuł książęcy. Funkcje te pełnił do [[1854]]. W podporządkowanym gubernatorstwie wprowadzał sprzyjające warunki dla gospodarki kapitalistycznej w produkcji rolnej i w handlu, co sprzyjało rozwojowi wsi i gospodarce rolnej. Na Kaukazie prowadził politykę skłócenia feudałów Kaukazu i tym sposobem przyłączył do Rosji część terytorium kaukaskiego. Jego umysł, wykształcenie i liberalne działania wyróżniały go pozytywnie spośród carskiej administracji. W [[1855]] przeszedł w stan spoczynku. W [[1856]] car [[Aleksander II Romanow|Aleksander II]] mianował go [[marszałek polny|feldmarszałkiem]]. Tego samego roku zmarł w Odessie i tam też został pochowany. Był odznaczony m.in. [[Order Świętego Andrzeja Powołańca|Orderem Świętego Andrzeja Powołańca]], [[Order Świętego Aleksandra Newskiego|Orderem Świętego Aleksandra Newskiego]], [[Order Świętego Jerzego|Orderem Świętego Jerzego]] II, III i IV klasy, [[Order Świętego Włodzimierza|Orderem Świętego Włodzimierza]] I i IV klasy, [[Order Świętej Anny|Orderem Świętej Anny]] I i IV klasy, brytyjskim [[Order Łaźni|Orderem Łaźni]], szwedzkim [[Królewski Order Serafinów|Królewskim Orderem Serafinów]], [[Królewski Order Miecza|Królewskim Orderem Miecza]], pruskim [[Order Czarnego Orła (Prusy)|Orderem Czarnego Orła]], [[Order Czerwonego Orła|Orderem Czerwonego Orła]], francuskim Orderem Świętego Ludwika, austriackim [[Order św. Stefana|Orderem Świętego Stefana]].
W 1819 roku Woroncow ożenił się z Elżbietą z Branickich, córką hetmana [[Franciszek Ksawery Branicki|Franciszka Ksawerego Branickiego]] oraz krewną księcia [[Grigorij Potiomkin|Grigorija Aleksandrowicza Potiomkina]]. Uznawany był za jednego z najbogatszych ludzi w całej Rosji.
[[Kategoria:Odznaczeni Królewskim Orderem Miecza]]
[[Kategoria:Odznaczeni Królewskim Orderem Serafinów]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Czarnego Orła]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Czarnego Orła]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Łaźni]]
| 