|
'''Macedonianizm''' -– doktryna, szerząca się w IV wieku w [[Tracja|Tracji]], [[Bitynia|Bitynii]] i [[Hellespont|Hellesponcie]]. Jej wyznawców określano mianem macedonian. Twierdzili oni, że [[Duch Święty]] nie jest [[hypostaza|hypostazą]] [[Trójca Święta|Trójcy Świętej]]. Zwani są też, od ich duchowego przywódcy [[Maratoniusz z Nikomedii|Maratoniusza]] z [[Nikomedia|Nikomedii]], maratonianami i [[Duchoburcy|pneumatomachami]]. Początek swój wzięła od [[Macedoniusz I (biskup Bizancjum)|Macedoniusza]], [[biskup]]a [[Konstantynopol]]a w latach [[342]]-[[359]], jej duchowymi przywódcami byli biskupi [[Maratoniusz z Nikomedii|Maratoniusz]] z [[Nikomedia|Nikomedii]], Eustacjusz z [[Sebaste]], Eleuzjusz z [[Kyzykos]], Sabin i prezbiter Eutropiusz. Po próbach [[rekoncyliacja|rekoncyliacji]] nauki zostały potępione przez [[Sobór konstantynopolitański I]] w [[381]], po czym cesarz [[Teodozjusz I Wielki]] wypędził macedonian z Konstantynopola, poddając ich następnie różnym represjom. Wskutek tego oraz w wyniku wewnętrznych podziałów, nauka zanikła w ciągu jednego pokolenia.
Grupa ta twierdziła, że [[Duch Święty]] nie jest osobą boską, lecz istotą stworzoną przez Boga, tyle tylko, że doskonalszą od pozostałych - [[anioł]]em przewodzącym innym aniołom. Nauka ta właściwie stanowiła zastosowanie do Ducha Świętego [[arianizm|ariańskiej]] nauki o [[Syn Boży|Synu Bożym]]. Stąd [[Augustyn z Hippony]] podaje, że z powodu uznawania współistotności Ojca i Syna, a odrzucania boskiej natury Ducha Świętego niektórzy "nazywają„nazywają ich semi-arianami, gdyż w tej kwestii po części są z nimi, a po części z nami"nami”<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.augustinus.it/latino/eresie/eresie_libro.htm| tytuł = De haeresibus, ad Quoduultdeum, 52| data dostępu = 2010-08-28| autor = [[Augustyn z Hippony]] | język = la | cytat= Nam de Patre et Filio recte sentiunt quod unius sint eiusdemque substantiae vel essentiae, sed hoc de Spiritu Sancto nolunt credere, creaturam eum esse dicentes. Hos potius quidam Semiarianos vocant, quod in hac quaestione ex parte cum illis sunt, ex parte nobiscum.}}</ref>. Podaje też, że nauka macedonian o [[Duch Święty|Duchu Świętym]] przez niektórych jest rozumiana tak, że nie jest On Bogiem lecz boskością Ojca i Syna, nie mając nic własnego"własnego”<ref>Tamże: ''A nonnullis perhibeantur quod non Deum, sed deitatem Patris et Filii dicant Spiritum Sanctum, et nullam propriam habere substantiam''.</ref>.
[[Tomasz z Akwinu]] również traktuje naukę Macedoniusza jako pokrewną arianizmowi, wymieniając jego błąd zaraz po Ariuszu. Wskazuje, że nieuznanie boskości Ducha Świętego prowadzi do zaciemnienia prawdy o boskości Chrystusa: „Ponieważ Macedoniusz powiedział, że Duch Święty jest stworzeniem, odebrał Synowi władzę tchnienia (spirandi) Boskiej Osoby”<ref>''Macedonius, qui dum Spiritum Sanctum creaturam esse dixit, Filio subtraxit auctoritatem spirandi divinam personam.'' Tomasz z Akwinu "Contra errores Graecorum", [http://www.corpusthomisticum.org/oce.html#69138 Pars II, Prologus]. Por. tamże, [http://www.corpusthomisticum.org/oce.html#69168 Pars II, 15] </ref>.
|
