Bitwa pod Lubartowem (1831): Różnice pomiędzy wersjami

{{wojnaWojna infobox

|grafika =

|opis =

|data = [[10 maja]] [[1831]]

|przyczyna =

|straty1 =

|straty2 =

'''Bitwa pod Lubartowem''' miała miejsce [[10 maja]] [[1831]] roku podczas [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]].

Maszerujący w kierunku [[Zamość|Zamościa]] generał [[Wojciech Chrzanowski]] (5600 żołnierzy i 10 dział) po stoczonej [[9 maja]] zwycięskiej [[Bitwa pod Firlejem|bitwie pod Firlejem]] z częścią sił [[Imperium Rosyjskie|rosyjskiego]] [[Korpus (wojsko)|korpusu]] [[Cyprian Kreutz|Cypriana Kreutza]] dotarł na noc do [[Lubartów|Lubartowa]]. Tutaj wojska polskie założyły nieubezpieczony biwak na skarpie nadwieprzańskiej. Dowiedziawszy się o tym Kreutz, mający około 9000 żołnierzy i 27 dział, postanowił odciąć grupie Chrzanowskiego drogi odwrotu na [[Kock]] i [[Łęczna|Łęczną]], a następnie zepchnąć ją do [[Wieprz (rzeka)|Wieprza]].

O świcie [[10 maja]] wojska Kreutza zbliżyły się do Lubartowa od strony zachodniej, wychodząc na drogi prowadzące do Kocka i [[Lublin]]a. Polacy zostali całkowicie zaskoczeni pojawieniem się sił rosyjskich, na szczęście Kreutz nie ruszył do natychmiastowego natarcia, rozpoczynając walkę od ognia artyleryjskiego. Wykorzystał to Chrzanowski, uszykował swe siły frontem w kierunku zachodnim, oparł prawe skrzydło o Lubartów, a lewe osłonił polną drogą prowadzącą w kierunku na [[Serniki]], gdzie znajdował się most na Wieprzu.

== Literatura ==

* Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2