Statyczna próba rozciągania: Różnice pomiędzy wersjami

 

Badanie polega na osiowym rozciąganiu znormalizowanej próbki ze stałą szybkością w temperaturze pokojowej (10-35 °C), obniżonej lub podwyższonej, aż do jej zerwania. Próbką jest odpowiednio przygotowany [[Pręt (wyrób hutniczy)|pręt]] o przekroju okrągłym, prostokątnym, kwadratowym lub sześciokątnym o znormalizowanych wymiarach<ref name="iso6892">{{cytuj pismo|tytuł=ISO 6892-1: Metallic materials – Tensile testing – Part 1: Method of test at room temperature|język=en|url=http://omk.mas.bg.ac.rs/files/izborni/Tehnicki%20Propisi%20i%20Standardi/Standardi/ISO%206892-1%20Eng%20metodologija%20ispitivanja%20na%20zatezanje%2072%206.pdf}}</ref>. Próbę przeprowadza się wykorzystując urządzenie zwane [[Zrywarka (maszyna wytrzymałościowa)|zrywarką]]. W czasie próby rejestruje się zależność siły rozciągającej od przyrostu długości próbki. Gotowy wykres, będący wynikiem takiego pomiaru, jest przedstawiony jako nominalne naprężenie <math>\sigma_n</math> w funkcji nominalnego odkształcenia <math>\varepsilon_n</math>. Nominalne naprężenie <math>\sigma_n</math> jest to stosunek przyłożonej siły rozciągającej <math>F</math> do pola przekroju początkowego <math>S_0</math>. Wydłużenie nominalne <math>\varepsilon_n</math> to stosunek wydłużenia bezwzględnego <math>\Delta l</math> do długości początkowej <math>l_0</math>, gdzie: