Maciej Mirosławski: Różnice pomiędzy wersjami

|imię i nazwisko = Maciej Mirosławski

|imię i nazwisko org =

|pseudonim =

|grafika =

|opis grafiki =

|podpis =

|data urodzenia = [[1762]]

|miejsce urodzenia = Koniuszowa (prawdopodobnie)

|imię przy narodzeniu =

|data śmierci = pomiędzy 17 czerwca a 10 sierpnia [[1812]]

|miejsce śmierci = [[Żytawa]]

|przyczyna śmierci = strzał z pistoletu (prawdopodobnie samobójstwo)

|miejsce spoczynku =

|zawód =

|miejsce zamieszkania =

|narodowość = {{Państwo|POL}}

|tytuł =

|edukacja =

|Alma Mater =

|uczelnia =

|wydział =

|stanowisko =

|pracodawca =

|majątek =

|wzrost =

|masa =

|partia =

|wyznanie =

|rodzice = Gabriel i Rozalia

|małżeństwo =

|partner =

|partnerka =

|dzieci =

|relacja =

|krewni i powinowaci =

|odznaczenia =

|commons =

|wikiźródła =

|wikicytaty =

|www =

'''Maciej Mirosławski''' (ur. w [[1762]] roku prawdopodobnie w Koniuszowej −, zm. 1812 w [[Żytawa|Żytawie]]) -– [[Polska|polski]] [[insurekcja kościuszkowska|powstaniec]], uczestnik [[Wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]].

Maciej Mirosławski był synem Gabriela i Rozalii z Trzecieskich herbu [[Strzemię (herb szlachecki)|Strzemię]]<ref group="o rodzicach">Gabriel został wykazany w publikacji "Poczet szlachty galicyjskiej..." z [[1782]] roku przy okazji akcji potwierdzania szlachectwa. Wezwał do tego, osiadłą w swej nowej prowincji ludność, rząd austriacki a postępowanie toczyło się przed Sądem Ziemskim w [[Czchów|Czchowie]]. Sam Gabriel Mirosławski przybył w te strony za sprawą ożenku z Rozalią z Trzecieskich, wszak objął w posiadanie tytułem wiana sądeckie dobra w [[Koniuszowa|Koniuszowej]], rodzinnej wsi Andrzeja Trzecieskiego starszego. W latach [[Konfederacja barska|konfederacji barskiej]] 1768-17721768–1772 reprezentował okoliczną szlachtę w obozie konfederackim pod [[Nowy Sącz|Nowym Sączem]] wespół z [[Kazimierz Waligórski|Kazimierzem Waligórskim]], posiadaczem folwarku Przybyszowa, z pobliskiej wsi Wojnarowa.</ref>. Maciej już od 18 roku życia znajdował się u boku księdza [[Hugo Kołłątaj|Kołłątaja]], będąc jego osobistym sekretarzem. Musiał też zajmować się sprawami uniwersyteckimi o czym zaświadcza [[Jan Śniadecki]]<ref>List z [[6 listopada]] [[1782]] roku do Kołłątaja.</ref>.

Od lipca [[1782]] roku tj. od objęcia rektorstwa [[Uniwersytet Jagielloński|Szkoły Głównej Koronnej]] przez [[Hugo Kołłątaj|Kołłątaja]], Mirosławski został [[sekretarz (zawód)|sekretarzem]] [[rektor]]a, [[Archiwista|archiwistą]] uczelni, [[regent]]em a później pisarzem aktów rektorskich i kierownikiem kancelarii rektora. W [[1783]] roku był krótko sekretarzem Rady Szkoły Głównej i posiadał pieczęć Akademii.

Wraz z bratem pracował w referendarii litewskiej. Po wybuchu wojny w obronie [[Konstytucja 3 maja|konstytucji 3 maja]] Mirosławski od [[19 czerwca]] dowodził kompanią na froncie litewskim. Po kapitulacji króla wrócił do [[Warszawa|Warszawy]]. Następnie wraz z Hugo Kołłątejem przebywał w [[Drezno|Dreźnie]], [[Cieplice Śląskie-Zdrój|Bad Warmbrunn]] i [[Lipsk]]u. [[8 stycznia]] [[1793]] roku wrócił jako [[emisariusz]] do kraju poinformować spiskowców krajowych o misji [[Tadeusz Kościuszko|Tadeusza Kościuszki]] do [[Francja|Francji]]. Mirosławskiego władze wojskowe odkomenderowały do Morachwy, do korpusu artylerii, gdzie znajdował się w sztabie Ożarowskiego i [[18 sierpnia]] [[1793]] roku uzyskał awans do stopnia majora. Zaraz po tym Ożarowski rozkazał oddać kompanię kapitana Pierścińskiego majorowi Mirosławskiemu.

W czasie powstańczych przygotowań Mirosławski trafił do więzienia. Jednocześnie jego korespondencję z bratem Antonim przechwycili agenci Igelstroema. Komisja Wojskowa za utrzymywanie korespondencji z Kołłątajem zawiesiła mu wypłacanie pensji. [[16 kwietnia]] [[1794]] roku wraz z pułkownikiem Szubalskim przygotowywali się do obrony Arsenału. Mirosławski u boku gen. Mokronowskiego pojechał do Zamku, do prezydenta [[Ignacy Wyssogota Zakrzewski|Ignacego Zakrzewskiego]]. [[19 kwietnia]] przed płk Deyblem przysiągł na posłuszeństwo najwyższemu Naczelnikowi i od innych oficerów przysięgi odebrał. [[20 kwietnia]] złożył na ratuszu papiery biskupa Kossakowskiego.

[[28 czerwca]] podczas tzw. "zaburzeń czerwcowych" znalazł się w gronie Dembowskiego, Konopki, księży Meiera i Jelskiego, którzy przewodzili wieszaniu zdrajców: biskupa [[Ignacy Jakub Massalski|Massalskiego]], księcia [[Antoni Stanisław Czetwertyński-Światopełk|Czetwertyńskiego]], [[Karol Boscamp-Lasopolski|Boskampa]] i innych. Obawiał się Mirosławskiego sam król Stanisław August umieszczając jego nazwisko na liście niebezpiecznych [[jakobini|jakobinów]]. [[30 lipca]] Kościuszko polecił go generałowi [[Józef Orłowski|Orłowskiemu]], który mianował go swym [[adiutant]]em. Pracował wtedy Mirosławski w Sądzie Kryminalnym Wojskowym obok [[Rafał Kołłątaj|Rafała Kołłątaja]] i [[Tomasz Maruszewski|Tomasza Maruszewskiego]]. Maciej przewodniczył w sądzie w Arsenale w [[21 sierpnia]], brat Antoni obecny był na sesjach od [[22 sierpnia]]. Ostatnim epizodem walk Mirosławskiego była wyprawa [[Jan Henryk Dąbrowski|Jan Henryka Dąbrowskiego]] do Wielkopolski.

Po kapitulacji [[18 listopada]] wyjechał do [[Francja|Francji]], działał w [[Towarzystwo Republikanów|Towarzystwie Republikanów]], od roku [[1795]] był członkiem [[Deputacja Polska|Deputacji Polskiej]] w [[Paryż]]u. Współdziałał tam z [[Franciszek Ksawery Dmochowski|Franciszkiem Ksawerym Dmochowskim]], [[Jan Dembowski (generał)|Janem Dembowskim]], ks. Meierem, [[Piotr Maleszewski|Piotrem Maleszewskim]] i [[Józef Kalasanty Szaniawski|Józefem Kalasantym Szaniawskim]].

Wmieszany w aferę fałszowania austriackich [[bankocetl]]i, został wraz z Wołodkiewiczem, Łapińskim, Zajączkiem i Chodźkiewiczem osadzony [[7 września]] [[1798]] w [[Temple (twierdza)|Temple]]. Wkrótce został zwolniony. [[21 czerwca]] w Paryżu pojedynkował się z Walichnowskim (z powodu różnic w ocenie Dąbrowskiego). W Lyonie wyzwał kapitana Gabriela Biernackiego związanego z Dąbrowskim i również jego zwyciężył w pojedynku, zadając mu ciężką ranę.

Artylerię Aksamitowskiego rozwiązano i wcielono do piechoty. Tymczasem Dąbrowski odsunięty od Legii nie mógł przeciwdziałać wysyłaniu Polaków na [[Haiti (wyspa)|San Domingo]]. W kwietniu 1802 roku [[Legia Naddunajska|Legię Naddunajską]] przemianowano na 113 półbrygadę francuską i wysłano do tłumienia powstania murzynów na [[Karaiby|Karaibach]]. Mirosławski zastanawiał się nad powrotem do kraju. W roku 1803 w Paryżu deklarował ochotę objęcia rangi szefa batalionu artylerii legionowej. Dąbrowski ponownie mu odmówił. Czuł się Maciej nadal delegatem republikanów. Z tym stronnictwem utożsamiał się również Kościuszko, zawsze wrogi Bonapartemu.

[[10 grudnia]] [[1806]] roku w kraju Maciej Mirosławski zakwalifikowany został do służby czynnej bez potwierdzenia stażu legionowego a jedynie z adnotacją o 22 latach służby wojskowej (od 1784 roku). Uzyskał stanowisko inspektora przeglądów i w tej roli wziął udział w [[Wojna polsko-austriacka|wojnie 1809 roku przeciwko Austrii]]. Będąc komendantem placu w [[Kielce|Kielcach]], po jego likwidacji, Mirosławski awansowany został do stopnia pułkownika, przeniesiony został [[12 czerwca]] [[1810]] roku do [[Łomża|Łomży]] jako komendant placu. Znaleźli się tutaj liczni jakobini m.in. pułkownik [[Józef Niemojewski]], pułkownik [[Józef Neyman]]. Komisarzem wojskowym departamentu został wsławiony opozycją na sejmie [[Dominik Kuczyński]].

W takiej też wersji wiadomość o wypadkach tykocińskich dotarła do Fryderyka Augusta, który okazał jeszcze większe zaniepokojenie niż Rada Stanu. [[2 maja]] [[1811]] roku Mirosławski został odkomenderowany do Tykocina. Kolejno ponownie trafia do Łomży. Od [[17 lipca]] [[1812]] roku został mianowany komendantem [[Powiat łomżyński|powiatu łomżyńskiego]]. W składzie V korpusu księcia [[Józef Poniatowski|Józefa Poniatowskiego]] pojechał do Moskwy. Po klęsce Napoleona wycofywał się w kierunku na Kraków i dalej do [[Saksonia|Saksonii]].

W [[Żytawa|Zittau]] (Żytawie) przeprowadzana była reorganizacja szeregów. Część korpusu V została wcielona do VIII korpusu wojsk francuskich. Z wojska odeszli Chłopicki, Chłapowski, Kniaziewicz, [[Eustachy Erazm Sanguszko|Eustachy Sanguszko]]. Inni wybrali [[Samobójstwo|śmierć samobójczą]].