Thiền: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Szkoła Vô Ngôn Thông (15 kolejnych generacji): poprawa linków |
m WP:CHECK - eliminicja błędu #75 (wcięcia w listach); zmiany kosmetyczne |
||
Linia 1:
'''Thiền''' - wietnamska wersja chińskiej szkoły [[Chan (buddyzm)|chan]]. W przeciwieństwie do Korei i Japonii buddyzm wietnamski nie zdefiniował jasno poszczególnych szkół buddyjskich, dlatego wyodrębniona tradycja thiền zasadniczo nigdy nie istniała, chociaż pewne elementy jej nauk przejawiły się w literaturze, filozofii, sentymentach artystycznych i etyce.
== Wprowadzenie buddyzmu do Wietnamu ==
=== Początki ===
W chwili wprowadzenia [[buddyzm]]u do [[Wietnam]]u, nie był on samodzielnym państwem, tylko częścią [[Chiny|Chin]] i nosił nazwę [[Jiaozhou (Wietnam)|Jiaozhou]]. Jiaozhou w języku chińskim znaczy "miejsce połączenia", co odnosiło się do faktu, że kraj ten łączył elementy kultury [[Indie|Indii]] i Chin. W I i II wieku region ten był związany głownie z kulturą Indii, dopiero później rozpoczęła się jego kolonizacja przez cesarstwo [[Dynastia Han|Hanów]]. Od tego czasu zaczęły przeważ elementy kultury chińskiej, jednak nawet pomimo tego, iż Jiaozhou od 111 roku p.n.e. do roku 939 było kolonią chińską, nigdy nie uległo całkowicie sinizacji<ref>Thich Nhat Hanh. ''Master Tăng Hội''. Ss. 2, 3</ref>.
Buddyzm został wprowadzony drogami biegnącymi z [[Indie|Indii]] i [[Azja Środkowa|Azji Środkowej]] w II w. naszej ery<ref>Cuong Tu Nguyen. ''Zen in Medieval Vietnam (...), str. 9</ref>. Jednak ponieważ Wietnam stał się niezależnym krajem w X w., buddyzm dopiero wtedy stał się religią postrzeganą przez panujące [[dynastia|dynastie]], podmiotem wspieranym przez państwo i zarazem religią wspierającą to państwo. Dlatego wszelkie wiarygodne dane na temat buddyzmu w Wietnamie pomiędzy II a X wiekiem są niezwykle skąpe, co zniechęcało historyków do zajmowania się tym tematem<ref>Tamże, str. 10</ref>.
Linia 28:
Dynastia Lý wspierała buddyzm zarówno materialnie jak i ideologicznie. Przeznaczano - zwłaszcza w początkowym okresie - wielkie fundusze na buddyjskie projekty; odnawiano stare świątynie, budowano nowe, posyłano rządowych wysłanników do Chin w celu sprowadzenia tekstów buddyjskich, które kopiowano z przeznaczeniem dla głównych świątyń. Co ważne, pewne klasyczne teksty chińskiego [[chan (buddyzm)|chanu]] typu "przekazu lampy" (chin. "chuandeng lu") oraz "zapisanych wypowiedzi" (chin. "[[yulu]]") znalazły się w Wietnamie i przyciągnęły uwagę uczonych mnichów w stolicy. Ten rodzaj literatury buddyjskiej zainspirował buddystów wietnamskich do stworzenia historii własnej tradycji w podobny do chińskiego sposób. Mimo tego, trudno o tym okresie mówić, że buddyjscy uczeni wietnamscy chociaż trochę nawiązali do scholastycznych tradycji buddyjskiej filozofii czy rozmaitych szkół z dobrze rozwiniętymi doktrynalnymi podstawami.
Buddyzm owego czasu rozwijał się dwutorowo: "stary" buddyzm i "nowy" buddyzm. "Stary" buddyzm przeważał właściwie przez 10 wieków; jego cechą była złożoność i w jego skład wchodził [[Tantra|tantryzm]], praktyki rytualne i dewocjonalne, magia zmieszane z elementami buddyzmu indyjskiego, mongolskiego, chińskiego oraz nawet [[hinduizm]]u i popularnych religii rodzimych. Natomiast "nowy" buddyzm - thiền (chin. [[chan (buddyzm)|chan]], jap. [[zen]]) -
=== Okres dynastii [[Władcy Wietnamu#Dynastia Trần (1225-1400)|Trần]] ===
Linia 64:
''Chuandeng lu'' zawiera biografie tylko trzynastu z trzydziestu jeden spadkobierców mistrza Baizhanga. Aby połączyć [[Cảm Thành|Cảma Thànha]] i klasztor Kiến Sơ z chińską tradycją chan i linią przekazu Baizhanga, autor musiał wybrać kogoś z tych trzynastu mistrzów chan. Z tych trzynastu, czterech było bardzo znanych, z pozostałej ósemki (nie licząc Buyu Tonga) pięciu miało niezbyt jasne biografie, a trzech miało zanotowane miejsce śmierci lub zarówno datę jak i miejsce śmierci. Do wykorzystania pozostał tylko Buyu Tong, którego krótka biografia nie zawiera ani daty, ani miejsca śmierci. Wspiera to tezę, że opowieści o działalności Vô Ngôn Thônga w Wietnamie są [[apokryf]]ami<ref>Tamże, str. 47</ref>.
Z kolei to, że autor ''Thiền Uyển Tập Anh'' wsparł Cảma Thànha mistrzem-założycielem pochodzącym z chińskiej tradycji chan, wydaje się wskazywać, że była to już postać autentyczna, mimo pewnych zapożyczeń
Klasztor Kiến Sơ stał się świętym miejscem buddyzmu wietnamskiego i ośrodkiem linii przekazu, która przetrwała do połowy XIII wieku. Analiza biografii mistrzów z tej linii przekazu ukazuje buddyzm, który nie różnił się od buddyzmu szkoły vinitaruci. Trudno więc także i tę szkołę nazwać szkołą thiền<ref>Tamże, str. 48</ref>.
=== Szkoła thảo đường ===
W ''Thiền Uyển Tập Anh'' nie pojawia się żadna informacja o tej szkole, poza listą mnichów z jej linii przekazu.
Linia 81:
=== Szkoła lâm tế ([[linjizong|linji]]) ===
O szkole tej dowiedzieć się można z dwóch źródeł: ''Lược Dẫn Thiền Phái Đồ'' (z lat ok. [[1310]]-[[1313]]) i ''Kế Đăng Lược Lục'' [[Phúc Điền]]a. Z nich można się dowiedzieć o dwóch liniach przekazu szkoły lâm tế. Według pierwszego źródła linia przekazu wyglądała następująco:
* Thông Thiền
* Tức Lự
* Yingshun (Ứng Thuận)
* Xiaoyao
* Huizhong (Huệ Trung)
* Trần Nhân Tông
Według drugiego źródła:
* Hiện Quang
* Yuanzheng
* Dadeng
* Xiaoyao
* Huihui (Huệ Huệ)
* Trần Nhân Tông
Obie listy zgadzają się od czwartego pokolenia, chociaż Huizhong staje się Huihui<ref>Tamże, str. 50</ref>.
Linia 115:
* Huệ Nhật - '' Liệt Tổ Yếu Ngữ''
Jednym z ważnych autorów był mistrz thiền szkoły vô ngôn thông [[Viên Chiếu]] (圓照禪師 [[999]]-[[1090]]), który tworzył traktaty, np. "Dược Sư Thập Nhị Nguyện Văn" ("Dwanaście Ślubowań Buddy Króla Medycyny"), który został zaprezentowany cesarzowi [[Lý Nhân Tông
=== Buddyzm w życiu społecznym i politycznym ===
Linia 129:
Świadectwa z różnych krajów wykazują, że buddyzm zupełnie dobrze adaptował się do kulturalnego i religijnego podłoża w każdym nowym kraju, w którym był szerzony<ref>Tamże, str. 69</ref>. Buddyzm z reguły wcielał pewne elementy miejscowych kultów, zamiast walczyć z nimi. Miało to wielki wpływ na charakterystykę różnorodnych lokalnych tradycji buddyjskich, które rozwinęły się w południowej i południowo- wschodniej Azji poza Indiami.
Wietnam jest zasadniczo społeczeństwem [[agrokultura
W okresie panowania dynastii Trần większą rolę odgrywał [[konfucjanizm]] i jego państwowe rytuały, i buddyzm został w to włączony, np. w czasie suszy niesiono posąg Buddy do świątyni w stolicy, a cesarz przewodniczył rytuałowi modlitewnemu o deszcz. Tekst ''[[Thiền uyển tập anh]]'' informuje o kilku mnichach buddyjskich, którzy byli ekspertami w modlitwach o deszcz.
=== Relacje między buddyzmem a hinduizmem ===
Linia 144:
=== Mnich buddyjski w średniowiecznym Wietnamie ===
Problem mnichów można rozpatrywać na kilku poziomach, zależnie od punktu widzenia i ich roli w społeczeństwie.
* Nowa [[inteligencja]]
Byli to ludzie wykształceni, gotowi pełnić przeróżne funkcje wspomagające państwo. Porzucili [[konfucjanizm]] na rzecz buddyzmu. Pojawili się jeszcze czasie, gdy państwo wietnamskie zaczęło swój byt. Asystowali w sprawach zarówno politycznych jak i kulturalnych, nie tylko budując system władzy, ale również chroniąc państwo przed większym i silniejszym wrogiem z północy - Chinami, oraz ochraniali Dharmę. Pierwszym takim wybitnym mnichem był [[Khuông Việt]] ([[933]]-[[1011]]), bezpośrednio działający na dworze cesarskim. W jego ślady poszedł spadkobierca mistrza [[Đa Bảo]] (zm. po [[1028]]). Innym z mnichów działających na dworze cesarskim był [[Đỗ Pháp Thuận]], który asystował cesarzowi [[Lê Đại Hành]]owi w sprawach politycznych i dyplomatycznych.
Byli również tacy mnisi, którzy oferowali swoje talenty i wiedzę cesarzom bez pełnienia jakichkolwiek funkcji na dworze, jak np. [[Vạn Hạnh]] (zm. [[1025]])<ref>Tamże, ss. 76-81</ref>.
* Nauczyciele Dharmy
Niektórzy mnisi nie włączali się bezpośrednio w sprawy państwowe i dworskie, ale służyli narodowi przede wszystkim jako nauczyciele religii. Jednym z pierwszych znanych takich mnichów był [[Sùng Phạm]] ([[1004]]-[[1087]]), który spędził dziewięć lat w Indiach. Jednak prawdopodobnie najbardziej znany i celebrowany był Narodowy Nauczyciel [[Thông Biện]] (zm. [[1134]]). Innym z takich mnichów nauczycieli był [[Mãn Giác]] ([[1052]]-[[1096]]), jeden z liderów ówczesnego buddyzmu. Równie wybitnym mnichem był [[Viên Thông]] ([[1080]]-[[1151]]).
Niektórzy z tych mnichów poddawali się różnym surowym ascetycznym praktykom (co było i jest cechą mnichów wietnamskich) i używali swoich duchowych osiągnięć w celu pomagania ludziom zarówno w sprawach religijnych jak i socjalnych. Takimi mnichami byli np. [[Trí Bảo]] (zm. [[1190]]) i [[Viên Học]] ([[1073]]-[[1136]]).
* Cudotwórcy, uzdrowiciele i czarodzieje
Są to najbardziej ulubione postacie wietnamskiego buddyzmu. Wierzono, iż posiadają oni magiczne moce takie jak profetyzm, zdolność do uzdrawiania, zdolność do sprowadzania deszczu itd. Pomimo ich widocznego nieraz lekceważenia ogólnych konwencji społecznych, mnisi ci byli współczująco zaangażowani w życie społeczne przez wykorzystanie typowych buddyjskich "zręcznych środków". Stawali się popularnymi ludowymi bohaterami, których historie były często przerabiane i włączane w zbiory bajek i legend. Niektórzy z nich cieszyli się pewnym kultem, gdyż poświęcano im kaplice<ref>Tamże, str. 86</ref>.
Linia 187:
=== Inne praktyki ===
W wietnamskim buddyzmie często przeprowadzano praktyki oczyszczające sześć zmysłów. Były one uważane za niezbędne na drodze do oświecenia. Pewne mniej lub bardziej ascetyczne praktyki zawierały całą
* moralnego oczyszczenia, rozumianego jako oderwanie zmysłów od światowych obiektów i zachowywania wewnętrznej energii
* medytacji, rozumianej jako przekierowanie tej energii w kierunku duchowych celów
* medytacyjnej koncentracji, czyli połączenia umysłu z prawdziwą rzeczywistością
=== Praktyki związane ze [[Szkoła Czystej Krainy|Szkołą Czystej Krainy]] ===
Linia 198:
W Wietnamie thiền zasadniczo nigdy nie był "szkołą" w znaczeniu rozpoznawalnej społecznej instytucji z zestawem tekstów, doktryn i praktyk. Dla zwyczajnych buddystów wietnamskich jest on zwyczajną "plotką klasztorną". Nigdy nie byli z nim związani tak jak z dewocjonalnym, rytualnym buddyzmem, bardzo bliskim buddyzmowi Czystej Krainy.
Linie przekazu z pewnością nie miały charakteru historycznego tylko religijny i literacki. W dodatku w ogóle nie były znane elitom wietnamskim. O szkole Trúc Lâm po raz pierwszy wspomniano w XIX wieku, o dwóch pozostałych nie wspomniano. W bibliografiach książek buddyjskich w Wietnamie znajdziemy teksty o sutrach, rytuałach, ceremoniach, [[winaja|winai]], ale prawie nie ma niczego o thiềnie. Nie było w Wietnamie klasztorów thiền, ani jakiś społeczności związanych z thiềnem, nie było monastycyzmu thiền - takiego jak choćby w Korei czy Japonii. Jedyne ślady thiềnu można znaleźć w poezji związanej z thiềnem, tzn. w poezji, która wykorzystuje anegdoty, żargon, metafory i symbole thiền.
W czasach dynastii Lý, pod wpływem literatury docierającej z Chin, próbowano jakoś zdefiniować szkoły buddyjskie w Wietnamie. W tym czasie chan cieszył się niebywałą renomą w całym sinocentrycznym świecie. Zaczęto więc naśladować różne rodzaje literatury chan, zwłaszcza w rodzaju tekstów "przekazu lampy".
Linia 207:
Brak wystarczającej ilości tekstów źródłowych nie pozwala na skonstruowanie nieprzerwanych linii przekazu thiền.
=== Szkoła Vô Ngôn Thông (15 kolejnych generacji) ===
==== Linia przekazu Dharmy ====
Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego [[Mahakaśjapa|Mahakaśjapy]].
Linia 215:
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
* '''33/6'''. '''[[Huineng]]''' ([[638]]-[[713]])
Nie wiadomo, która generacja, być może generacja 9 i 10
10 generacja, nie wiadomo, kto był nauczycielem mistrza
8, 9 i 10 generacja, nie wiadomo kto był nauczycielem Hà Trạcha
Generacja nieznana - być może 10 lub 11
Generacja nieznana - być może 10 lub 11
=== Szkoła Vinītaruci ===
Nie wiadomo czy Pháp Hiền był nauczycielem Huệ Nghiêma
4 i dalsze pokolenia
Generacja 9 i następne
Pokolenie 11 i następne
Nie wiadomo, która generacja - być może 15
Nie wiadomo, która generacja - być może 13
Generacja 14 i następne
=== Szkoła Thảo Đường ===
=== Szkoła lam te (linji) ===
Linia 369:
;Trzecia liczba oznacza początek nowej generacji w innym kraju
* 39/29. '''[[Huanyou Zhengchuan]]'''
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
* Cuong Tu Nguyen. ''Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'.'' University of Hawai'i Press, Honolulu. 1997. Str. 481. ISBN 0-8248-1948-9
* Thich Nhat Hanh. ''Master Tăng Hội. First Zen Teacher in Vietnam and China''. Parallax Press, Berkeley, California. 2001. Str. 150. ISBN 1-888375-13-2
[[Kategoria:Buddyzm zen]]
[[Kategoria:Buddyzm wietnamski]]
|