Instytut Wschodni „Reduta”: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
drobne merytoryczne
Linia 1:
'''Instytut Wschodni "Reduta"''' - polska emigracyjna placówka badań [[sowietologia|sowietologicznych]] istniejąca od 1943 roku. Zajmowała się szeroko rozumianą problematyką polskiej polityki wschodniej. Pierwotnie została założona w Jerozolimie w 1943 pod nazwą Instytut Bliskiego i Środkowego Wschodu "Reduta" z inicjatywy [[Włodzimierz Bączkowski|Włodzimierza Bączkowskiego]] i [[Stanisław Swianiewicz|Stanisława Swianiewicza]]. Był kontynuacją [[Instytut Wschodni w Warszawie|Instytutu Wschodniego w Warszawie]] działającego w latach 1925-1939. Instytut powstał na Bliskim Wschodzie jako placówka badawcza w ramach działalności agend tzw. Jednostek Wojska na Środ­kowym Wschodzie, które miały stanowić zaplecze II Korpusu. Utworzenie "Reduty" ogłoszono w kwaterze głównodowo­dzącego Jednostkami gen. Józefa Wiatra w Egipcie dnia 12 marca 1946. Rosja Sowiecka to - obok problemów Bliskiego Wschodu - wiodący temat prac tej placówki. Najpoważniejszym osiągnięciem Instytutu stało się bez wątpienia stworzenie cenionego w zachodnich środowis­kach sowietologicznych periodyku "[[The Eastern Quaterly]]" (1948-1953). W skład redakcji wchodzili: ks. K. Kantak, Wł. Bączkowski, Michał Grażyński, Juliusz Poniatowski, St. Paprocki i Ryszard Wraga (Jerzy Niezbrzycki), a redaktorem naczelnym był Mieczysław Chmielewski<ref>[[Marek Kornat]], ''Początki sowietologii w II Rzeczypospolitej. Geneza, dzieje i dorobek Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej w Wilnie (1930-1939)'', „Zeszyty Historyczne” 2000, z. 134, s. 116-117</ref>. Po przeniesieniu z Jerozolimy Instytut działał w Bejrucie. Bączkowski był do 1951 sekretarzem generalnym „Reduty", której to siedzibę w 1950 przeniesiono do Londynu (odtąd - Instytut Wschodni „Reduta"). Celem Instytutu była praca na rzecz popularyzacji kultury polskiej uzupełniana przedsięwzięciami badawczymi nad problemami wschodnimi, w czym niewątpliwie korzystano z przedwojennych doświadczeń Instytutu Wschodniego w Warszawie. Wśród jego współpracowników byli: [[Zygmunt Jundziłł]], [[Jerzy Niezbrzycki]], [[Henryk Paszkiewicz]], [[Wiktor Sukiennicki]], [[Wiktor Weintraub]], [[Władysław Wielhorski]].
Instytut powstał na Bliskim Wschodzie jako placówka badawcza w ramach działalności agend tzw. Jednostek Wojska na Środ­kowym
Wschodzie, które miały stanowić zaplecze II Korpusu. Utworzenie "Reduty" ogłoszono w kwaterze głównodowo­dzącego Jednostkami
gen. Józefa Wiatra w Egipcie dnia 12 marca 1946. Rosja Sowiecka to - obok problemów Bliskiego Wschodu - wiodący temat prac
tej placówki. Najpoważniejszym osiągnięciem Instytutu stało się bez wątpienia stworzenie cenionego w zachodnich środowis­kach
sowietologicznych periodyku "[[The Eastern Quaterly]]" (1948-1953). W skład redakcji wchodzili: ks. K. Kantak, Wł. Bączkowski,
Michał Grażyński, Juliusz Poniatowski, St. Paprocki i Ryszard Wraga (Jerzy Niezbrzycki), a redaktorem naczelnym był Mieczysław
Chmielewski<ref>[[Marek Kornat]], ''Początki sowietologii w II Rzeczypospolitej. Geneza, dzieje i dorobek Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej w Wilnie (1930-1939)'', „Zeszyty Historyczne” 2000, z. 134, s. 116-117</ref>. Po przeniesieniu z Jerozolimy Instytut działał w Bejrucie. Bączkowski był do 1951 sekretarzem generalnym „Reduty", której to siedzibę w 1950 przeniesiono do Londynu (odtąd - Instytut Wschodni „Reduta"). Celem Instytutu była praca na rzecz popularyzacji kultury polskiej uzupełniana przedsięwzięciami badawczymi nad problemami wschodnimi, w czym niewątpliwie korzystano z przedwojennych doświadczeń Instytutu Wschodniego w Warszawie. Wśród jego współpracowników byli: [[Zygmunt Jundziłł]], [[Jerzy Niezbrzycki]], [[Henryk Paszkiewicz]], [[Wiktor Sukiennicki]], [[Wiktor Weintraub]], [[Władysław Wielhorski]].
 
== Wybrane publikacje ==