Kozacy Siedmiorzecza: Różnice pomiędzy wersjami

Kozackie Wojsko Siedmiorzecza powstało poprzez podzielenie oddziałów wojskowych [[Kozacy syberyjscy|kozaków syberyjskich]] w [[1867]]. Na jego czele stał [[ataman]], pełniący jednocześnie funkcję wojskowego gubernatora okręgu. Ataman podlegał władzy [[Generalne Gubernatorstwo Stepów|Generalnego Gubernatorstwa Stepów]], a od [[1899]] Generalnemu Gubernatorowi [[Turkiestan (region)|Turkiestanu]].

Na początku [[XX wiek]]u oddziały kozackie na tym terenie w czasach pokoju liczyły jeden [[regiment]] kawalerii (cztery [[Sotnia|sotnie]]) i jeden [[Pluton (wojsko)|pluton]] gwardii. Na wypadek wojny liczba wojska miała zwiększyć się do 3 regimentów kawalerii. Podobnie jak i inni kozacy w całym Imperium rosyjskimRosyjskim za służbę wynagradzani byli nadaniami ziemskimi. W rękach kozaków na terenie Siedmiorzecza znajdowało się 7440 km² ziemi, z czego 710 km² stanowiły pola uprawne. W [[1916]] roku populacja kozaków Siedmiorzecza liczyła około 45 000 osób.

Zadaniem kozaków było wspieranie kolonialnej polityki [[Samodzierżawie|Caratucaratu]] na terenie Kazachstanu[[Kazachstan]]u i Kirgistanu[[Kirgistan]]u. Ich oddziały brały udział w podboju [[Azja Środkowa|Środkowej Azji]] i w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. W czasie [[Wojna domowa w Rosji|rosyjskiej wojny domowej]] większość kozaków wystąpiła przeciwko [[Bolszewicy|bolszewikom]], popierając tym samym [[Biali (Rosja)|białych]]. Po zwycięstwie komunistów Kozackie Wojsko Siedmiorzecza zostało oficjalnie rozwiązane, a sama społeczność zlikwidowana w ramach [[Rozkozaczanie|rozkozaczania]]. Większość kozaków została przesiedlona na daleką północ.