Wasilij Błochin: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
link
. .
Linia 4:
 
== Biografia ==
W dzieciństwie i młodości pracował jako pastuch i murach, później na roli w gospodarstwie ojca. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] od 5 czerwca 1915 był żołnierzem w [[Armia Imperium Rosyjskiego|armii carskiej]] - młodszy podoficer w 82 pułku piechoty we [[Włodzimierz (Rosja)|Włodzimierzu]] i starszy podoficer 218 Gorbatowskiego Pułku Piechoty na froncie niemieckim, aranny, poleczył się w szpitalu w [[Połock]]u do 29 grudnia 1917. Po [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] opowiedział się po stronie [[Leninizm|bolszewików]], 25 października 1918 zgłosił się ochotniczo do Janowskiego Komisariatu Wojskowego w rejonie suzdalskim. Od wiosny 1921 był członkiem [[RKP(b)]] i funkcjonariuszem [[Czeka|WCzK]]. Pierwszą egzekucję przeprowadził w sierpniu 1924 na [[Łubianka (Moskwa)|Łubiance]]. To jemu [[Józef Stalin|Stalin]] powierzał wykonywanie wyroków szczególnej wagi. Uczestniczył w realizacji czystek politycznych z lat 1936–1938 i późniejszych, wykonując wyroki między innymi na [[Lew Kamieniew|Lwie Kamieniewie]], [[Grigorij Zinowjew|Grigoriju Zinowjewie]], [[Michaił Tuchaczewski|Michaile Tuchaczewskim]] i [[Nikołaj Jeżow|Nikołaju Jeżowie]]. Błochinowi przypisuje się także zabicie pisarza [[Isaak Babel|Izaaka Babla]]<ref name="pomnik">[http://wiadomosci.onet.pl/2205139,12,pomnik_kata_polskich_oficerow_wieczna_pamiec,item.html ''Pomnik kata polskich oficerów; „wieczna pamięć”''] wiadomosci.onet.pl, 2 sierpnia 2010 [dostęp 2011-07-25].</ref>. Podczas pracy w organach bezpieczeństwa 1932 zaocznie zdał egzaminy do uczelni technicznej i ukończył 3 lata wydziału budowlanego w Instytucie Podwyższania Kwalifikacji dla Pracowników Inżynieryjno-Technicznych. Od 1935 był kapitanem, od 1940 majorem bezpieczeństwa państwowego.
 
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był jednym z głównych organizatorów i wykonawców [[zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]] jako członek grupy operacyjnej, w skład której weszli także major NKWD [[Nikołaj Siniegubow]] i kombryg [[Michaił Kriwienko]]. Kierował bezpośrednio egzekucjami na polskich oficerach z obozu filtracyjno-represyjnego w [[Ostaszków|Ostaszkowie]], wykonując wiele wyroków osobiście. Egzekucje trwały od 5 kwietnia 1940 w budynku przy ul. Sowieckiej 2 w [[Twer|Kalininie]] (obecnie Twer). Ofiary mordu chowane były w [[Miednoje]] na terenie letniskowym kalinińskiego NKWD. Zamordowano co najmniej 6300 polskich oficerów i funkcjonariuszy [[Policja Państwowa|Policji Państwowej]] i [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusu Ochrony Pogranicza]] (KOP). Za udział w akcji Błochin został nagrodzony premią w wysokości miesięcznego uposażenia. W 1943 mianowany pułkownikiem, a w lipcu 1945 generałem majorem bezpieczeństwa państwowego.
 
Wasilij Błochin wprowadził też wiele usprawnień do pracy NKWD, m.in. zastąpił szybko nagrzewające się rewolwery [[Rewolwer Nagant wz. 1895|Nagant]] niemieckimi [[Pistolet Walther PP|Waltherami PP]] i nakazał zaadaptowanie skórzanych fartuchów używanych w rzeźniach tak, aby mundur funkcjonariusza NKWD pozostał „zawsze czysty i schludny”. Według zeznań gen. [[Dmitrij Tokariew|Dmitrija Tokariewa]], w 1940 roku szefa [[Obwodowy Zarząd NKWD w Kalininie|Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie]], złożonych w marcu 1991 przed rosyjskim prokuratorem [[Anatolij Jabłokow|Anatolijem Jabłokowem]], przygotowania Błochina do rozstrzeliwania więźniów wyglądały następująco:
Linia 15:
 
== Odznaczenia ==
* [[Order Lenina]] (1945)
* [[Order Czerwonego Sztandaru]] (dwukrotnietrzykrotnie - 1940, 1944 i 1949)
* [[Order Czerwonego Sztandaru Pracy]] (1943)
* [[Order Znak Honoru|Order „Znak Honoru”]] (1937)
* [[Order Wojny Ojczyźnianej]] I klasy (1945)
* [[Order Czerwonej Gwiazdy]] (1936)
* Odznaka "Honorowy Funkcjonariusz Bezpieczeństwa" (dwukrotnie)
 
{{Przypisy}}
Linia 27 ⟶ 28:
* Krzysztof Kęcik, ''Wasilij Błochin. Kat Stalina'', [w:] „Focus Historia”, nr 6/2007.
* [[Nikita Pietrow]], ''Kto zabijał Polaków strzałem w tył głowy w Katyniu, Charkowie i Twerze'', [w:] [http://katyn.ipn.gov.pl/download/42/13523/ZESZYT24Zbrodnia_katynskanarod_panstwo_rodzina.pdf „Zeszyty Katyńskie” (nr 24), Warszawa 2009, s. 176–202] (tekst rosyjski: Никита Петров, [http://www.novayagazeta.ru/gulag/39554.html ''«Даже собаки от нас шарахались». Признания палачей, расстрелявших поляков и награжденных за это''] novayagazeta.ru, 7 lipca 2008 [dostęp 2011-08-29]).
* Nikita Pietrow, ''Psy Stalina'', Warszawa 2012.
* Н. В. Петров, К. В. Скоркин, ''[http://www.memo.ru/history/nkvd/kto/index.htm Кто руководил НКВД 1934–1941]'', Москва 1999. ISBN 5-7870-0032-3.