Ocean Atlantycki: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ocean Atlantycki (Atlantyk)''' – drugi pod względem wielkości [[ocean]] na Ziemi pokrywający około jednej piątej jej powierzchni. Nazwa wywodzi się z [[Mitologia grecka|mitologii greckiej]] i oznacza ''„Morze [[Atlas (mitologia)|Atlasa]]”''. Jak napisał [[Hezjod]] w swym eposie ''[[Prace i dni]]'': ''„Ojciec Zeus utworzył, na krańcach zamieszkałego świata, gdzie nie docierają ludzie i nie mieszkają bogowie nieśmiertelni, otoczone pełnym głębokich wirów oceanem Wyspy Błogosławione, gdzie życie toczy się bez mozołu i smutku”''<ref>{{cytuj książkę|autor=Martin W. Sandler|tytuł=Atlantic Ocean: The Illustrated History of the Ocean that Changed the World|miejsce=New York|wydawca=Sterling|rok=2008|isbn=978-1-4027-4724-3|strony= 2}}</ref>. Oficjalna polska nazwa tego oceanu, zatwierdzona przez [[Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej|Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych]] brzmi Ocean Atlantycki<ref>{{cytuj książkę|autor=Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP|tytuł=Nazewnictwo Geograficzne Świata|wydawca=Główny Geodeta Kraju|miejsce=Warszawa|data=2008|tom=Zeszyt 10|tytuł tomu=Morza i oceany|url=http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/zeszyty/zeszyt_10.pdf|strony=17|isbn=978-83-254-0462-8}}</ref>.

 

 

W [[średniowiecze|średniowieczu]] żeglarze [[Portugalia|portugalscy]] i [[Hiszpania|hiszpańscy]] nazywali go Morzem Ciemności ([[łacina|łac.]] ''Mare Tenebrarum''). Podobnie nazywali go również [[Arabowie]] i [[Berberowie]]. Wszyscy oni bali się zapuszczać daleko od brzegu, miał on bowiem sięgać krańców świata<ref>M. Małowist, ''Konkwistadorzy portugalscy'', Warszawa 1992, s. 18-19. ISBN 83-06-02261-0.</ref>.