Hotel Warszawa w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Opis: vsxcvx |
m Wycofano edycje użytkownika 95.49.165.131 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Boston9. |
||
Linia 37:
== Opis ==
▲ę symbolem nowoczesnej Warszawy lat 30. Według pierwotnych planów budynek miał mieć 11 pięter, jednak architekci, biorąc pod uwagę znaczne zróżnicowanie wysokości już stojących przy placu Napoleona budynków (2-6 pięter), uznali, że to będzie wysokość niewystarczająca do osiągnięcia odpowiedniego wrażenia dominanty<ref name="gm">{{Cytuj pismo | nazwisko = Mika | imię = Grzegorz | tytuł = Niebotyk z placu Napoleona | czasopismo = [[Skarpa Warszawska (czasopismo)|Skarpa Warszawska]] | wydanie = 69 | wolumin = 12 | strony = 6-8 | issn = 2084-4220 | język = pl | data = grudzień 2014}}</ref>. Miał wysokość 16 pięter (66 m), co czyniło go w ówczesnym czasie najwyższym budynkiem w Polsce i drugim w Europie. W dolnej części budynku znajdowała się przestrzeń biurowa, w wieży mieściły się luksusowe apartamenty. Pomiędzy nimi, na szóstym piętrze mieściły się mieszkania służbowe i pomieszczenia gospodarcze. W części biurowej mieściły się nie tylko pomieszczenia towarzystwa Prudential, ale również elektrowni i innych firm. Najbardziej luksusowe mieszkania miały po 240 m² powierzchni, zajmowanej przez 6 pokojów, 3 łazienki, kuchnię i służbówkę. Nawet mniej luksusowe apartamenty miały oprócz wejścia głównego wejście dla służby i windy{{r|gm}}. Znajduje się on przy [[plac Powstańców Warszawy w Warszawie|placu Powstańców Warszawy]] (dawniej ''plac Napoleona'', ''plac Warecki''). Budynek zaprojektował [[Marcin Weinfeld]], zaś stalową konstrukcję spawaną ustawioną na [[żelbet]]owych fundamentach biurowca zaprojektowali [[Stefan Bryła]] i [[Wenczesław Poniż]]<ref>Encyklopedia Warszawy, Praca zbiorowa pod kierunkiem Barbary Petrozolin-Skowrońskiej, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 1994, ISBN 83-01-08836-2.</ref>. Drzwi wejściowe skonstruowano z patynowanej miedzi, pozostałe drzwi i framugi okien wykonano z jesionu. Nad bocznymi wejściami znajdowały się rzeźby [[Ryszard Moszkowski|Ryszarda Moszkowskiego]]{{r|gm}}. Do budowy użyto 2 mln cegieł pustakowych, 2 tys. t cementu, 1500 t stali.
W 1936 na dachu zbudowano kilkunastometrowy maszt eksperymentalnej stacji telewizyjnej. Profesor [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]] [[Janusz Groszkowski]] (późniejszy prezes PAN) zbudował tu i uruchomił pierwszy w Europie nadajnik telewizyjny, zanim to zrobili Niemcy na igrzyska olimpijskie w Berlinie. Dwa lata później otwarto tam również studio telewizyjne, które od 1940 r. miało nadawać stały program<ref>Rafał Kuzak, [http://ciekawostkihistoryczne.pl/2011/06/26/prawdziwe-poczatki-telewizji-w-polsce-czyli-tele-superheterodyna-z-okiem-elektrycznym/ ''Prawdziwe początki telewizji w Polsce, czyli tele-superheterodyna z okiem elektrycznym''], "Ciekawostki historyczne", 26 czerwca 2011 [dostęp 26-08-2014].</ref>. Prudential został mocno uszkodzony w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]], m.in. w czasie [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] został ostrzelany przez ok. 1000 pocisków. Trafiony został także pociskiem o masie 2 [[tona|ton]] kalibru 600 mm z samobieżnego moździerza typu [[60-cm Karl Gerät 040|Karl]] (o nazwie [[Ziu (moździerz)|Ziu]]), co poważnie odchyliło go od pionu. Jednak jego stalowa konstrukcja przetrwała, przez kilka lat będąc żywym symbolem zniszczeń. Sylwetkę jego ruiny wykorzystano w antywojennych plakatach.
|