Wikipedia

Maksym Rylski: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m drobne merytoryczne
m redakcyjne
Linia 4:
 
==Biografia==
Urodzony [[19 marca]] [[1895]] w [[Kijów|Kijowie]], zmarł [[24 lipca]] [[1964]] w [[Kijów|Kijowie]], synSyn Tadeusza Rylskiego i Melanii Fedoriwnej. Ojciec był etnografem i działaczem społecznym, a także synem bogatego polskiego szlachcica Rozesława Rylskiego i księżny [[Trubeccy|Trubeckiej]]. Matka była prostą chłopką ze wsi Romaniwka (obecnie [[Ukraina]]). W [[1902]] roku umarł Tadeusz Rylski i rodzina przeprowadziła się do Kijowa. Maksym Rylski na początku uczył się w domu, później w prywatnym gimnazjum w Kijowie.
Będąc dzieckiem zawiera znajomość z kompozytorem [[Mykoła Łysenko|Mykołą Łysenką]], etnografem i badaczem Dmytrem Rewuckim, aktorem i reżyserem Panasem Saksahańskim, etnografem i folklorystą Oleksandrem Rusowym. Po otrzymaniu edukacji w gimnazjum studiował medycynę na Uniwersytecie Kijowskim św. Włodzimierza, później studiował również na historyczno-filologicznym fakultecie w Uniwersytecie Ludowym w Kijowie, ale żadnego z tych kierunków nie skończył. Zajmował się językami, muzyką; samouk. W latach [[1919]]-[[1926]] był nauczycielem.▼
 
▲BędącJako dzieckiemdziecko zawierazawarł znajomość z kompozytorem [[Mykoła Łysenko|Mykołą Łysenką]], etnografem i badaczem Dmytrem Rewuckim, aktorem i reżyserem Panasem Saksahańskim, etnografem i folklorystą Oleksandrem Rusowym. Po otrzymaniu edukacji wukończeniu gimnazjum studiował medycynę na Uniwersytecie Kijowskim św. Włodzimierza, później studiowałna również nawydziale historyczno-filologicznym fakultecieUniwersytetu w Uniwersytecie LudowymLudowego w Kijowie, ale żadnego z tych kierunków nie skończył. Zajmował się językami, muzyką; samouk. W latach [[1919]]-[[1926]] był nauczycielem.
Pierwszy wiersz został wydany w [[1907]] r., a pierwszy zbiór poezji «Na biłych ostrowach» wydano w [[1910]] r. Natomiast pierwszym dojrzałym zbiorem poezji był tomik «Pid osinnimy zoriamy» z [[1918]] r.▼
W latach 20. należał do artystycznego ugrupowania «[[Neoklasycy|Neoklasyków]]», które było wówczas krytykowane za [[dekadentyzm]] i oderwanie od ówczesnych potrzeb socjalistycznego życia. W ciągu dziesięciolecia zostało wydanych 10 tomików wierszy, m. in. «Synia dałecziń» ([[1922]]), «Poemy» ([[1925]]), «Kriź buriu i snih» ([[1925]]), «Trynadciata wesna» ([[1926]]), «Homin i widhomin», «De schodiatsia dorohy» ([[1929]]), a także kilka tłumaczeń, szczególnie w [[1927]] r. tłumaczenie «[[Pan Tadeusz|Pana Tadeusza]]», które do dziś jest uznawane za najlepsze w ukraińskiej literaturze.▼
 
▲Pierwszy wiersz został wydanyopublikował w [[1907]] r., a pierwszy zbiór poezji «Na biłych ostrowach» wydano w [[1910]] r. Natomiast pierwszym dojrzałym zbiorem poezji był tomik «Pid osinnimy zoriamy» z [[1918]] r.
Ponieważ oficjalnie krytykował władzę radziecką, w [[1931]] r. został aresztowany przez [[NKWD]], trafił na rok do więzienia.
 
Po wyjściu z więzienia [[Ostap Wysznia]] wziął go do siebie, do [[Charków|Charkowa]]. Reszta neoklasyków była aresztowana przez [[NKWD]], zesłana do [[Gułag|łagrów]] i zginęła egzekucjach w czasie [[Wielki terror (ZSRR)|"wielkiego terroru"]] (byli to: [[Dmytro Zahuł]], [[Mychajło Draj-Chmara]], [[Pawło Fyłypowycz]], [[Mykoła Zerow]]).▼
▲W latach 20. należał do artystycznego ugrupowania «''[[Neoklasycy|Neoklasykówneoklasyków]]»'', które było wówczaskrytykowanego krytykowaneoficjalnie za [[dekadentyzm]] i oderwanie od ówczesnych potrzeb socjalistycznego życia. W ciągu dziesięciolecia zostało wydanych 10 tomików wierszy, m. in. «Synia dałecziń» ([[1922]]), «Poemy» ([[1925]]), «Kriź buriu i snih» ([[1925]]), «Trynadciata wesna» ([[1926]]), «Homin i widhomin», «De schodiatsia dorohy» ([[1929]]), a także kilka tłumaczeń, szczególniezwłaszcza opublikowane w [[1927]] r. tłumaczenie «[[Pan Tadeusz|Pana Tadeusza]]», które do dziś jest uznawane za najlepsze w literaturze ukraińskiej literaturze.
 
▲W 1931 aresztowany przez [[OGPU]], trafił na rok do więzienia. Po wyjściu z więzienia [[Ostap Wysznia]] wziął go do siebie, do [[Charków|Charkowa]]. Reszta neoklasyków była aresztowana przez [[OGPU]] i [[NKWD]], zesłana do [[Gułag|łagrów]] i zginęła egzekucjach w czasie [[Wielki terror (ZSRR)|"wielkiego terroru"]] (byli to: [[Dmytro Zahuł]], [[Mychajło Draj-Chmara]], [[Pawło Fyłypowycz]], [[Mykoła Zerow]]).
 
Po 1931 roku w jego twórczości dochodzi do zmiany - w zbiorze «Znak tereziw» ([[1932]]) ogłosił, że radziecka rzeczywistość jest właściwa, dzięki czemu był jedynym neoklasykiem, który uniknął stalinowskiego terroru i był zaliczany do grona radzieckich poetów.
Linia 91 ⟶ 92:
 
==Inne==
 
W [[1965]] r. nazwano na jego cześć ulicę w Kijowie, na której mieszkał i pracował. Obok znajduje się Park im. Maksyma Rylskiego (nazwany tak w [[1964]]). Postawiono mu też dwa pomniki i muzemmuzeum.
 
== Bibliografia, literatura, linki ==
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Maksym_Rylski”