Sztuka grecka w okresie hellenistycznym: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m -Medal
Linia 35:
Rzeźby okresu hellenistycznego często tworzone były jako wolno stojące. Pozwalało to tworzyć dzieła przestrzenne o wieloplanowej kompozycji. Często spotykane są tematy znane z wcześniejszych przedstawień w [[relief]]ie, kompozycje grupowe i pojedyncze posągi o kompozycji zbliżonej do stożka.
 
Przemieszanie etniczne ludności w epoce hellenistycznej widoczne jest w rysach rzeźbionych postaci. W rzeźbie ukazywane są postacie Greków, [[Persowie|Persów]], [[Nubia|Nubijczyków]] czy [[Syria starożytna|Syryjczyków]]. Realistycznie oddawane są różnice strojów, fryzur czy uzbrojenia. Częstym tematem są wizerunki młodego [[Eros (mitologia)|Erosa]] i Afrodyty (do najbardziej znanych wizerunków bogini należy rzeźba zwana ''[[Wenus z Milo]]'' lub też ''Afrodyta z Melos'' powstała około [[150 p.n.e.|150]]–[[120 p.n.e.]]). Popularność zyskały przedstawienia bóstw opiekuńczych miast, np. ''Tyche Antiochii'' autorstwa [[EurychidesEutychides z Sykionu|Eutychidesa]]. Bogini ukazana jest jako postać zasiadająca na górze [[Silpius]]. Głowę jej zdobi ''[[corona muralis]]'', w ręku trzyma kłosy – znak dobrobytu. Nowością, niespotykaną w okresach wcześniejszych, było też częste kopiowanie najsławniejszych dzieł powstałych w okresie hellenistycznych i w okresach wcześniejszych (w V i IV wieku p.n.e.)
 
Rozwinął się portret rzeźbiarski, który stopniowo pogłębiany psychologicznie osiągnął pełnię realizmu w analitycznych wizerunkach władców i osób prywatnych.