Mwambutsa IV: Różnice pomiędzy wersjami

Najstarszy syn Mwambutsy, książeksiążę [[Louis Rwagasore]], założył w 1957 roku Unię na rzecz Postępu (''Parti de l’Union et du Progrès National'' – UPRONA), która stała się wkrótce najsilniejszym ruchem niepodległościowym w Burundi, a we wrześniu 1961 odniosła zdecydowane zwycięstwo w wyborach do Zgromadzenia Ustawodawczego{{odn|Lemarchand|1996|s=51–53}}.

1 lipca 1962 Burundi rozpoczęło niepodległy byt jako [[monarchia konstytucyjna]]. Od samego początku kraj trapiła polityczna niestabilność, narastały również antagonizmy etniczne. Śmierć księcia Rwagasore, zabitego w zamachu tuż po zwycięskich wyborach, pozbawiła Burundi charyzmatycznego przywódcy oraz spowodowała rozpad UPRONA i paraliż prac rządu<ref group="uwaga">13 października 1961 książeksiążę [[Louis Rwagasore]] został zamordowany przez [[Grecy|greckiego]] zabójcę, wynajętego przez przywódców konkurencyjnej ''Parti Démocrate Chrétien''. Wiele dowodów wskazuje, że za jego zabójstwem mogła stać również belgijska administracja kolonialna. Patrz: {{odn|ref=nie|Lemarchand|1996|s=54–55}}.</ref>. W tej sytuacji monarchia na czele z ''mwamim'' Mwambutsą stała się wkrótce kluczowym czynnikiem w życiu politycznym kraju. W połowie 1963 roku ''mwami'' przejął szereg uprawnień należących dotąd do premiera i rady ministrów. Starał się balansować pomiędzy stronnictwami reprezentującymi największe grupy etniczne – tj. między stanowiącymi większość [[Hutu]] a zajmującą tradycyjnie wyższą pozycję społeczną mniejszością [[Tutsi]]. Jednocześnie powierzył szereg kluczowych stanowisk rządowych członkom swojego macierzystego klanu Bezi{{odn|Lemarchand|1996|s=67}}.