Egon Krenz: Różnice pomiędzy wersjami

{{Dopracować|źródła=2012-08}}

Urodził się w rodzinie krawca zw Kołobrzegu na [[Pomorze Zachodnie|Pomorzu Zachodnim]], pogdzie w 1943 rozpoczął naukę w szkole. W 1944 roku wraz z rodziną musiał jednak opuścić miasto. W latach 1953-1957 studiował w Instytucie Kształcenia Nauczycieli w [[Putbus]] na wyspie [[Rugia|RugiiRugia]], zdając egzamin końcowy. W 1953 wstąpił do komunistycznej organizacji młodzieżowej ''[[Freie Deutsche Jugend]]'' (FDJ). Dwa lata później jako dobrze zapowiadający się działacz uzyskuje członkostwo w SED. W latach 1957-1959 służył w niemieckiej armii ([[Nationale Volksarmee]]) na Rugii. Szybko piął się po szczeblach kariery w FDJ: w 1959 został sekretarzem powiatowym na Rugii, w 1960 tę samą funkcję objął w [[Okręg Rostock|okręgu Rostock]], w 1961 został sekretarzem Centralnej Rady FDJ. W latach 1964-1967 studiował w [[Moskwa|Moskwie]] w szkole partyjnej KC [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|KPZR]]. W latach 1967-1974 był sekretarzem CR FDJ, odpowiedzialnym za agitację, propagandę oraz współpracę FDJ z wyższymi szkołami. W latach 1971-1974 przewodniczył organizacji pionierskiej ''[[Ernst Thälmann]]''.

Od 1971 (aż do upadku [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]]) był członkiem [[Volkskammer|Izby Ludowej]], przez kolejne dziesięć lat (do 1981) zasiadał w jej prezydium. W 1973 awansował, zostając członkiem KC [[Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec|SED]]. Cieszył się wtedy olbrzymim zaufaniem [[Erich Honecker|Ericha Honeckera]]. W latach 1981-1984 był członkiem [[Rada Państwa NRD|Rady Państwa NRD]]. W 1983 został członkiem [[Biuro Polityczne|politbiura]] i sekretarzem KC NSPJ. W 1984 został wybrany zastępcą przewodniczącego Rady Państwa (de facto drugim po Honeckerze człowiekiem w republice). W czerwcu 1989 ze zrozumieniem wypowiadał się o [[Protesty na placu Tian’anmen w 1989|masakrze na placu Niebiańskiego Spokoju]] w [[Pekin]]ie („należało coś uczynić, w celu przywrócenia porządku”). W październiku 1989 roku jako następca [[Erich Honecker|Honeckera]] przejął funkcje sekretarza generalnego SED oraz przewodniczącego Rady Państwa i szefa Narodowej Rady Obrony. 3 grudnia 1989 zrzekł się wszystkich stanowisk w państwie i partii. W styczniu 1990 na własną prośbę został wykluczony z członkostwa w SED-[[Die Linkspartei.PDS|PDS]].

W 1993 rozpoczął się [[Proces byłych członków Biura Politycznego Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec|proces]] przeciwko Krenzowi: w sprawie śmierci uciekinierów na [[granica wewnątrzniemiecka|wewnątrzniemieckiej granicy]] oraz w sprawie fałszerstw wyborczych. W 1999 [[Federalny Trybunał Sprawiedliwości (Niemcy)|Federalny Trybunał Sprawiedliwości]] utrzymał wyrok Berlińskiego Sądu Krajowego z 28 sierpnia 1997 roku o karze sześciu lat więzienia dla oskarżonego (co on sam określił mianemjako „Siegerjustiz” czyli "sprawiedliwość zwycięzców"<ref>{{Cytuj stronę|url = http://www.tagesspiegel.de/politik/egon-krenz-der-honecker-kronprinz-hat-das-wort-von-der-siegerjustiz-gepraegt/100424.html|tytuł = Egon Krenz, der Honecker-Kronprinz, hat das Wort von der "Siegerjustiz" geprägt|autor = |data dostępu = 2015-01-16|opublikowany = |język = de}}</ref>). W latach 1999-2003 Krenz odbywał karę w zakładzie [[Berlin]]-[[Hakenfelde (dzielnica Berlina)|Hakenflede]] (później Berlin-Plötzensee). Przed18 Świętami Bożego Narodzenia wgrudnia 2003 roku wyszedł na wolność, wykonanie pozostałej części kary zawieszono. ZapowiadaW wydanie2009 swoichwydał [[pamiętnik]]ówwspomnienia zpt. burzliwych„Gefängnis-Notizen" czasów( NRD„Notatki iwięzienne"), zdecydowaniektóra spowodowała wzrost jego popularności<ref>{{Cytuj stronę|url = http://www.rp.pl/artykul/265483.html?p=1|tytuł = Rzeczpospolita. Egon Krenz nadzieją towarzyszy. 19.02.2009|autor = |data dostępu = 2015-01-17|opublikowany = |język = }}</ref>. odrzucaDo wszelkieaktywnej oskarżeniapolityki podjednak adresemjuż własnejnie osobypowrócił.