Oficerska Szkoła Topografów: Różnice pomiędzy wersjami

W styczniu 1918 dowództwo [[Polska Siła Zbrojna|Polskiej Siły Zbrojnej (PSZ)]] (Polnische Wehrmacht) w porozumieniu z niemieckim Urzędem Pomiarowym utworzyło w Warszawie '''Wojskową Szkołę Mierniczą'''. Zadaniem Szkoły było przygotowanie oficerów wojskowej służby geograficznej do pomiarów topograficznych na ziemiach polskich. Kierownictwo Szkoły składało się z oficerów niemieckich - topografów i triangulatorów. Słuchaczami byli wyłącznie Polacy - oficerowie armii zaborczych i Legionów, w większości po studiach technicznych, podlegający dowództwu PSZ. W Szkole działały 3 sekcje: triangulacyjna, topograficzna i fotogrametryczna. Wykłady były po niemiecku. Tempo nauczania w trybie wojennym. Po czterech miesiącach wykładów oficerów kierowano do prac w polu. Szkoła przetrwała do listopada 1918 roku, do czasu rozbrajaniarozbrojenia Niemców.

12 listopada 1918 roku zgodnie z rozkazem ówczesnego kierownika MSWoj.Ministerstwa płk.Spraw Wojskowych pułkownika [[Jan Wroczyński|J.Jana Wroczyńskiego]] Szkoła rozpoczęła działalność pod kierownictwem polskiego dowództwa pod taką samą nazwą. Była to pierwsza wojskowa szkoła techniczna w odrodzonym Państwie. Zajęcia rozpoczęto 13 listopada. Obsadę Szkoły określał Rozkaz dzienny ministra Spraw Wojskowych nr 14 z 19 grudnia 1918. Dyrektorem nauk wyznaczono mjr.majora [[Józef Kreutzinger|Józefa Kreutzingera]]. 6 lutego 1919 roku Szkołę przemianowano na '''Oficerskie Kursy Miernicze''' i podporządkowano szefowi Sztabu Generalnego. Komendantem został płk.pułkownik Jan Morawski. W pierwszym kursie uczestniczyło 61 oficerów. 23 lipca 1919 roku Kursy przemianowano na '''Oficerską Szkołę Topografów i Geodetów'''., a 11 października 1919tego Szkołę przemianowaniroku na '''Oficerską szkołęSzkołę Topografów ''' przy [[Wojskowy Instytut Geograficzny|Instytucie Wojskowo-Geograficznym (WIG)]] i podporządkowano ją na prawach referatu kierownikowi Wydziału II Topograficznego, WIGna prawach referatu. W czasie [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] nauka w Szkole była przerwana. W walkach zginęło kilku oficerów skierowanych na front.

W 1922 roku Szkołę podporządkowano szefowi WIG. Nauka trwała 2w niej dwa lata,. dzieliłaOkres nauki dzielił się na kursy:kurs zimowy - teoretyczny i kurs letni - praktyczny. W Szkole wykładali wybitni profesorowie: [[Edward Warchałowski]], [[Stanisław Lenkiewicz]], [[Franciszek Kępiński]], [[Stanisław Staszewski]]. Wykładali też oficerowie [[Francuska Misja Wojskowa w Polsce|Francuskiej Misji Wojskowej]]. W 1924 roku Szkoła otrzymała statut wyższej uczelni. 3 listopada 1924 roku na dwuletni kurs zostało powołanych 22 oficerów, w tym 10 z korpusu piechoty, 1 z korpusu kawalerii, 6 z korpusu artylerii, 3 z korpusu inzynierii i saperów, 1 z korpusu saperów kolejowych i 1 z korpusu geografów<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 666.</ref>.

W czerwcu 1925 roku Szkoła została przeorganizowana i otrzymała nazwę '''Szkoły Służby Wojskowo Geograficznej przy WIG''' (kurs jednoroczny bez statusu wyższej uczelni). Pod tą nazwą funkcjonowała do 1927 roku. W 1926 roku Szkoła wypuściła 20222 oficerów., Wa 1927w wypuściłanastepnym - 32 oficerów.

W 1929 roku wznowiono działalność '''Szkoły Topografów''' w związku z nowymi zadaniami armii. Czas nauki skróconozostał skrócony do 10 miesięcy. Do Szkoły przyjmowano tylko poruczników. Absolwenci byli przydzielani do WIG, gdzie przechodzili specjalizację topograficzną, triangulacyjną i fotogrametryczną. Po dwóch latach praktyki mogli przechodzić na etat WIG.

W 1934 na mocy rozkazu ministraMinistra Spraw Wojskowych nr 9 z 22 listopada 1934 ponownie powstała dwuletnia Oficerska Szkoła Topografów o rozszerzonym programie. Na pierwszym roku przechodzono kurs topografii, w drugim: geodezji, kartografii i reprodukcji. Absolwenci byli kierowani do WIG na staż, a po dwóch latach mogli być przenoszeni na stanowiska etatowe w WIG. Szkoła działała do września 1939 roku. Komendantem Szkoły był ppłk [[Mieczysław Szumiński]]. W dwudziestoleciu międzywojennym przy Szkole były organizowane kursy kreślarzy i drukarzy.