Janusz Sidło: Różnice pomiędzy wersjami

{{Medalista infobox/IO|L|Melbourne|1956|lekkoatletyka|srebro|- [[Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 -– rzut oszczepem mężczyzn|rzut oszczepem]]}}

'''Janusz Jan Sidło''' (właściwe imię Reinhold<ref>{{cytuj stronę || url = http://miasta.gazeta.pl/katowice/1,35068,5573626,Jesienne_szmery_literackie.html | tytuł = Gazeta Wyborcza: Jesienne szmery literackie | data dostępu = 12 lutego 2009 | język = pl}}</ref>) ps. '''Łokietek''', '''Gruby''' (ur. [[19 czerwca]] [[1933]] w [[Szopienice|Szopienicach]], zm. [[2 sierpnia]] [[1993]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[lekkoatletyka|lekkoatleta]], który specjalizował się w [[Rzut oszczepem|rzucie oszczepem]]. Najwybitniejszy polski zawodnik w historii tej konkurencji. [[LekkoatletyczneRekordy rekordyEuropy Europyw lekkoatletyce|Rekordzista Europy]], [[LekkoatletyczneRekordy rekordyświata w światalekkoatletyce|świata]], [[Lekkoatletyczne rekordy olimpijskie|olimpijski]] oraz wielokrotny [[LekkoatletyczneRekordy rekordyPolski Polskiw lekkoatletyce|Polski]]. Pierwszy [[Europa|Europejczyk]], który rzucił oszczepem ponad 80 metrów. Pięciokrotny olimpijczyk: [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1952|Helsinki 1952]], [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956|Melbourne 1956]], [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960|Rzym 1960]], [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964|Tokio 1964]] i [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1968|Meksyk 1968]]. Srebrny medalista olimpijski, trzykrotny medalista [[Mistrzostwa Europy w lekkoatletyce|mistrzostw Europy]]. Kapitan polskiej reprezentacji lekkoatletycznej w okresie [[Wunderteam (lekkoatletyka)|Wunderteamu]] i najlepszy polski sportowiec pierwszych 20 lat po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]]<ref name="tokio">{{cytuj książkę ||| nazwisko=Gruda | imię=Konrad | nazwisko2=Roman | imię2=Andrzej | autor link= | inni= | tytuł= Droga do Tokio | data=1965 | wydawca=Nasza Księgarnia | miejsce=Warszawa | | strony=}}</ref>. Dwukrotnie wybrany najlepszym sportowcem Polski w [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego|Plebiscycie Przeglądu Sportowego]] (w latach [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1954|1954]] i [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1955|1955]]). Przez magazyn [[Track & Field News]] uznany został ''najlepszym lekkoatletą w historii'', gdyż przez 20 kolejnych sezonów należał do dziesiątki najlepszych oszczepników świata<ref>{{Cytuj stronę ||url=http://sport.wp.pl/kat,1762,title,Track-and-Field-News-Sidlo-najlepszy,wid,11376790,wiadomosc.html?ticaid=18846 | tytuł = Wirtualne Polska: "Track and Field News": Sidło najlepszy | data dostępu = 16 października 2009 | język = pl}}</ref>. Czternastokrotny mistrz Polski w rzucie oszczepem oraz dwukrotny w rzucie granatem (konkurencja ta była tylko dwukrotnie rozgrywana podczas mistrzostw Polski). 64 razy bronił barw narodowych w meczach międzypaństwowych odnosząc w nich 43 zwycięstwa<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Łojewski | imię=Zbigniew | nazwisko2=Wołejko | imię2=Tadeusz | autor link= | inni= | tytuł= Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Mecze Międzypaństwowe I Reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni | data=1984 | wydawca=Komisja Statystyczna PZLA | miejsce=Warszawa | | strony=}}</ref>. Podopieczny słynnego trenera [[Zygmunt Szelest|Zygmunta Szelesta]]. Zwyciężał, przeważnie, już pierwszym rzutem<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Lis | imię=Jan | nazwisko2= | imię2= | autor link= | inni= | tytuł= Polscy medaliści olimpijscy | data=1985 | wydawca=Krajowa Agencja Wydawnicza | miejsce=Białystok | isbn=83-03-01184-7 | strony=310}}</ref>. W ciągu swojej kariery startował w barwach [[Baildon Katowice|Stali Katowice]] ([[1949]]–[[1950]]), [[Spójnia Gdańsk|Spójni Gdańsk]] ([[1951]]–[[1954]]) oraz [[Spójnia Warszawa|Spójni Warszawa]] ([[1955]]–[[1973]]). Absolwent [[V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Gdańsku|V Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku]] (1952)<ref>{{cytuj stronę || url = http://www.vlo.gda.pl | tytuł = Absolwenci V Liceum Ogólnokształcącego | data dostępu = 5 marca 2012 | język = pl}}</ref> oraz [[Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie|warszawskiej AWF]] (1971). Tytuł [[magister|magistra]] otrzymał za pracę ''"Oszczep – od narzędzia do przyboru sportowego"''.

W [[1953]] o Januszu Sidle usłyszała cała [[Europa]]. Początek sezonu pokazywał ciągły wzrost poziomu sportowego zawodnika. Oszczepnik oddawał rzuty regularnie w okolice 70 metra, jednak magiczną granicę "siedemdziesiątki" przekroczył dopiero [[21 września]] – na zawodach w Warszawie pokonał wówczas znakomitych [[Finlandia|fińskich]] oszczepników. Był to pierwszy tak odległy rzut w historii powojennego oszczepu w Polsce (a jednocześnie trzeci wynik w historii tej dyscypliny w kraju). Kulminacyjnym punktem sezonu okazał się jednak mecz międzypaństwowy NRD – Polska, który odbył się [[2 października]] na [[stadion]]ie w [[Jena|Jenie]]. Sidło w drugiej kolejce osiągnął wynik: 77,32. Był to nowy [[Lekkoatletyczne rekordyRekordy Polski w lekkoatletyce|rekord Polski]]. W związku z doskonałym wynikiem Sidło postanowił zrezygnować z kolejnych prób. Jednak za namową ekipy filmowej stanął ponownie na rozbiegu<ref>{{cytuj stronę || url=http://www.sport.pl/sport/1,65025,1603907.html | tytuł = Sport.pl: Lekkoatletyka: dziesiąta rocznica śmierci Janusza Sidły | data dostępu = 12 lutego 2009 | język = pl}}</ref> i posłał oszczep na odległość 80,15. Tym samym ustanowił nowy rekord Europy i jako drugi człowiek na świecie (a pierwszy Europejczyk) przekroczył nieosiągalną wówczas barierę 80 metrów. Do rekordu świata [[Franklin Held|Franklina Helda]] zabrakło mu tylko 26 centymetrów. Warto dodać, że Sidło rzucał w Jenie starym oszczepem produkcji fińskiej, a Held rekord pobił aerodynamicznym oszczepem własnej produkcji. Rekord Sidły był pierwszym po II wojnie światowej lekkoatletycznym rekordem Europy ustanowionym przez Polaka. Od [[1953]] do końca sierpnia [[1956]] Sidło dominował w światowym oszczepie nie przegrywając żadnego pojedynku z zagranicznym rywalem. Ówczesna prasa okrzyknęła wówczas Sidłę "ambasadorem Polski", a miłośnicy lekkoatletyki entuzjastycznie witali polskiego zawodnika na całym świecie<ref name="suszko" />.

|{{flaga|POL}} [[Krywałd (dzielnica KnurowaKnurów)|Krywałd]]

Kolejny olimpijski sezon początkowo nie przynosił sukcesów i zadowalających rezultatów. Szczyt formy przyszedł w pierwszym tygodniu września – wówczas w [[Rzym]]ie odbywał się konkurs [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960|igrzysk olimpijskich]]. [[7 września]] na [[Stadio Olimpico (Rzym)|Stadio Olimpico]] Sidło uzyskał znakomity wynik – 85,14 i tym samym wygrał eliminacje. Dzień później rezultat ten dałby mu olimpijskie złoto. Wynik ten był najlepszy, jaki osiągnęli oszczepnicy w sezonie 1960<ref name="oszczep">{{Cytuj książkę | nazwisko=Szymonek | imię=Jerzy | nazwisko2=Rozum | imię2=Janusz | autor link=Jerzy Szymonek | inni= | tytuł= Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Rzut oszczepem mężczyzn. | data=1984 | wydawca=Komisja Statystyczna PZLA | miejsce=Warszawa | | strony=}}</ref>. Niestety następnego dnia – [[8 września]] – podczas rozgrzewki oszczep jednego z zawodników o mało nie trafił Polaka w twarz. Roztrzęsiony tym wydarzeniem Sidło uzyskał w zawodach wynik 76,46 i zajął 8 miejsce nie awansując do wąskiego finału<ref name="3miasto">{{cytuj stronę || url = http://sport.trojmiasto.pl/Aleja-42-Gwiazd-n12570.html | tytuł = Trójmiasto.pl: Aleja 42 Gwiazd | data dostępu = 12 lutego 2009 | język = pl}}</ref><ref>{{cytuj stronę || url = http://www.sport.pl/ateny/1,54572,2103548.html | tytuł = Gazeta Wyborcza: Janusz Sidło | data dostępu = 12 lutego 2009 | język = pl}}</ref>. Zwycięstwo odniósł wówczas reprezentant [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] – [[Wiktor Cybułenko|Wiktor Cybulenko]]. Oprócz nieudanego występu w [[Rzym]]ie Sidło wziął udział w 2 meczach międzypaństwowych oraz zdobył tytuł mistrza Polski podczas zawodów w [[Olsztyn]]ie.

Po nie do końca udanym sezonie olimpijskim w roku [[1961]] jedyną imprezą międzynarodową rangi mistrzowskiej była [[Uniwersjada]], która odbyła się w [[Bułgaria|bułgarskiej]] [[Sofia|Sofii]]. Janusz Sidło uzyskał tam rezultat 77,48 i przegrał z [[Węgrzy|Węgrem]] [[Gergely Kulcsár]]em zajmując drugie miejsce. Oprócz tego wystartował w czterech meczach międzypaństwowych oraz zwyciężył w mistrzostwach Polski w [[Nowa Huta (część Krakowa)|Nowej Hucie]]. W ciągu całego sezonu Sidło tylko dwa razy posłał oszczep poza granicę 80 metra – [[22 czerwca]] i [[15 października]]. Najlepszy rezultat sezonu – 82,12 – uzyskał właśnie w październikowym mityngu w [[Rzym]]ie na zakończenie sezonu.

W roku [[1970]] Sidło zdobył swój ostatni medal mistrzostw kraju (srebrny). Polak wystąpił także w dwóch meczach międzypaństwowych oraz zajął trzecie miejsce w półfinale pucharu Europy. W wieku 37 lat ustanowił także [[7 maja]] [[Lekkoatletyczne rekordyRekordy Polski w lekkoatletyce|rekord Polski]] oraz poprawił swój, mający już 11 lat, rekord życiowy. Na stadionie w Mantes uzyskał wynik 86,22. Rezultat ten otwierał polskie tabele w sezonie.

|{{flaga|FIN}} [[Mänttä-Vilppula|Mänttä]]

|{{flaga|ITA}} [[SiennaSiena]]

Janusz Sidło został wiele razy odznaczony za swe osiągnięcia. Odznaczony przez [[Rada Państwa (Polska)|Radę Państwa]] [[Order Odrodzenia Polski|Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski]] i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Przyznano mu także złoty [[Medal "Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe"]] (dwukrotnie)<ref name="polskieradio" />. Od [[1996]] w [[Sopot|Sopocie]] rozgrywany jest [[Grand Prix Sopotu im. Janusza Sidły|Memoriał Janusza Sidły]]. W [[2004]] żona Sidły – Ewa Chodorowska – odsłoniła podczas Festiwalu Sportu we [[Władysławowo|Władysławowie]] gwiazdę lekkoatlety w [[Aleja Gwiazd Sportu we Władysławowie|Alei Gwiazd Sportu]]<ref name="3miasto" /><ref>{{cytuj stronę || url = http://www.sport.pl/sport/1,69628,2159655.html | tytuł = Sport.pl: Aleja Gwiazd Sportu we Władysławowie | data dostępu = 11 lutego 2009 | język = pl}}</ref>. Wydarzenie to tak opisuje żona oszczepnika:

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Sidło, Janusz}}