Michał Olszewski (dziennikarz): Różnice pomiędzy wersjami

"Bohaterowie Olszewskiego doskonale wpasowują się w schemat stratyfikacji społecznej opisanej przez [[Zygmunt Bauman|Zygmunta Baumana]], dzielącego ponowoczesnych ludzi na turystów i włóczęgów. Ci pierwsi są beneficjentami zglobalizowanego świata, wiodąc beztroskie życie konsumentów, drudzy zaś – wyrzuceni na jego margines – skazani są na wegetację, jałowe marzenia o lepszej posadzie i zagłuszanie rozczarowań alkoholem. Często poddają się iluzji narkotycznego spełnienia. Turysta irytuje się, gdy w alkoholowej zadumie odzywa się w nim <niewygodny bagaż sentymentów i nienowoczesnych przekonań, będących zagrożeniem dla pragmatycznych celów życiowych.> Powrót do miejsca dzieciństwa wyzwala w nim aberrację. W ten sposób Olszewski zaprzecza niejako tradycyjnemu toposowi literackiemu, w którym powrót z wielkiego świata do domu rodzinnego jest równoznaczny z odzyskaniem ładu i niewinności"<ref name="glensk_s154" />. Ważne jest również to, że brak w książce bohatera, który pozostałby na miejscu i byłby z tym szczęśliwy. W zasadzie w ogóle nie ma tu postaci pogodzonej z sobą, gdyż jedni wyjechali, inni chcą wyjechać, jeszcze inni urozmaicają życie narkotykami, ale nikt tak naprawdę nie jest zadowolony z tego, co ma i gdzie jest. Wszyscy tęsknią za innym życiem, ponieważ obecne nie daje im spokoju i spełnienia.

 

 

{{Przypisy}}