Wersja z 20:31, 21 maj 2014 edytuj Marcus Cyron (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 2809 edycji m (Script) File renamed: File:Ziębice, Rynek 14, 04.JPG → File:2013 Ziębice, Rynek 14, 04.jpg File renaming criterion #1: Uploader requested. ← poprzednia edycja		Wersja z 22:01, 28 sty 2015 edytuj anuluj edycję The Polish (dyskusja \| edycje) Operatorzy filtru nadużyć, Redaktorzy, Administratorzy 77 938 edycji integracja z Spływ (architektura), ilustracja następna edycja →
Linia 1: [[Plik:SixIonicOrders.jpg\|thumb\|Przykłady głowic w porządku jońskim. Według Julien David LeRoy, ''Les ruines plus beaux des monuments de la Grèce'', Paris, 1758 (Plate XX)]] ~~[[Plik:LuukmodernIonischkapiteelwkped07.jpg\|thumb\|Woluty w formie zwojów zdobiące kapitel kolumny]]~~ ~~[[Plik:2013 Ziębice, Rynek 14, 04.jpg\|thumb\|Szczyt o wykroju woluty]]~~ ~~[[Plik:Ingatius detal vilnius.JPG\|thumb\|Szczyt ze spływami wolutowymi]]~~ '''Woluta''', ślimacznica – element [[architektura\|architektoniczny]] i motyw [[Ornament (sztuka)\|ornamentacyjny]] w formie spirali lub zwoju. Występuje w [[kapitel\|głowicach]] [[kolumna (architektura)\|kolumn]] w architekturze greckiej i rzymskiej (w [[porządek joński\|porządku jońskim]], [[porządek koryncki\|korynckim]] i [[porządek kompozytowy\|kompozytowym]]). Jako ozdoba występował w sztuce [[Asyria\|asyryjskiej]], [[Starożytny Iran\|perskiej]]. W okresie [[renesans]]u i [[barok]]u, w budowlach wzorowanych na stylu antycznym. Woluta stanowi najważniejszy element [[esownica\|esownicy]]. Szczególnym przypadkiem ślimacznicy są ~~'''~~[[Spływ (architektura)\|spływy wolutowe~~'''~~]]<ref>{{cytuj książkę \|tytuł = Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. tom 18\| wydawca = Wydawnictwo Arkady \| miejsce = Warszawa \| rok = 2013 \| strony = 339 \| isbn = 978-83-213-4727-1}}</ref><ref>{{cytuj książkę \|tytuł = Słownik terminologiczny sztuk pięknych \| wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN \| miejsce = Warszawa \| rok = 1996 \| strony = 442 \| isbn = 83-01-12365-6}}</ref> – boczne, dekorowane wolutą lub esownicą części [[szczyt (budownictwo)\|szczytów]] budowli sakralnych – [[kościół (budynek)\|kościołów]] czy [[kaplica\|kaplic]]. Wprowadzenie spływów pozwalało na harmonijne połączenie węższej części górnej kondygnacji z szerszą kondygnacją przyziemia. Stosowane w późnym [[renesans]]ie, szczególnie popularne w [[barok]]u. {{Wikisłownik\|woluta}} {{commonscat\|Volutes (architecture)}} {{Przypisy}}

Woluta: Różnice pomiędzy wersjami