Kazimierz Feliks Kumaniecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) →Życiorys: zmiana "stwierdzenie" na "twierdzenie" |
drobne merytoryczne |
||
Linia 10:
Był członkiem najważniejszych polskich towarzystw naukowych – [[Towarzystwo Naukowe Warszawskie|Towarzystwa Naukowego Warszawskiego]] (TNW), [[Polska Akademia Umiejętności|Polskiej Akademii Umiejętności]] i [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. Do TNW został powołany w 1937 (jako członek-korespondent, od 1945 członek zwyczajny); w PAU od 1945 (od 1950 członek czynny), w PAN od 1956 (od 1961 członek rzeczywisty). W latach 1971–1974 zasiadał w Prezydium PAN, przewodniczył Komitetowi Nauk o Kulturze Antycznej PAN od 1957 oraz Komitetowi Nauk Filologicznych PAN w latach 1960–1961. Od 1950 do końca życia pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Filologicznego, wchodził w skład zarządu polskiego PEN-Clubu. Należał również do towarzystw zagranicznych, m.in. Saskiej Akademii Nauk, Flamandzkiej Akademii Nauk, Akademii Nauk w [[Mediolan]]ie, Union Academique Internationale (prezes). Doktorat ''[[Doctor honoris causa|honoris causa]]'' nadały mu Uniwersytet Warszawski (1970)<ref>{{cytuj stronę|url= http://web.archive.org/web/20131022102044/http://www.uw.edu.pl/o_uw/historia/dhcuw.html|tytuł= Doktoraty HC''|opublikowany=uw.edu.pl|data=|data dostępu=21 lutego 2011}}</ref>, uniwersytet w [[Debreczyn]]ie (1968), uniwersytet we [[Fryburg Bryzgowijski|Fryburgu]] (1973). Był laureatem nagrody państwowej II stopnia za wydanie dzieł [[Andrzej Frycz Modrzewski|Andrzeja Frycza Modrzewskiego]] i [[Filip Kallimach|Filipa Kallimacha]] (1964), nagrody ministra oświaty i szkolnictwa wyższego I stopnia (1969), nagrody sekretarza naukowego PAN (1977, pośmiertnie). Oprócz odznaczeń wojennych posiadał również m.in. Krzyż Kawalerski (1954)<ref>16 lipca 1954 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki” {{Monitor Polski|1954|112|1566}}</ref> i Komandorski [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]].
Jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich filologów klasycznych, nazywany niekiedy "polskim Cyceronem". Jego zainteresowania naukowe obejmowały [[retoryka|retorykę]] i epikę rzymską, hellenistykę, historiografię grecką, bizantynistykę, literaturę polsko-łacińską oraz dzieje filologii klasycznej w Polsce. Badał życie i działalność [[Cyceron]]a, odrzucając teorię [[Theodor Mommsen|Theodora Mommsena]] o karierowiczostwie i braku programu politycznego Cycerona. Analizował twórczość m.in. [[Homer]]a, [[Horacy (poeta)|Horacego]] i [[Hezjod]]a. Przez wiele lat redagował pisma "Meander" i "Archiwum Filologiczne". Przetłumaczył m.in. ''Wojnę peloponeską'' [[Tukidydes]]a i komedie [[Arystofanes]]a. Wśród jego uczniów byli m.in. [[Jerzy Axer]] i [[Marian Plezia]].▼
Sygnatariusz [[List 34|Listu 34]] oraz listu do The Times, zawierającego twierdzenie, jakoby w PRL ''nie było represji'' i dyskredytującego Radio Wolna Europa.
[[22 lipca]] 1964 roku z okazji 20-lecia Polski Ludowej otrzymał nagrodę państwową II stopnia<ref>Dziennik Polski, rok XX, nr 171 (6363), s. 1.</ref>.
▲Jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich filologów klasycznych, nazywany niekiedy "polskim Cyceronem". Jego zainteresowania naukowe obejmowały [[retoryka|retorykę]] i epikę rzymską, hellenistykę, historiografię grecką, bizantynistykę, literaturę polsko-łacińską oraz dzieje filologii klasycznej w Polsce. Badał życie i działalność [[Cyceron]]a, odrzucając teorię [[Theodor Mommsen|Theodora Mommsena]] o karierowiczostwie i braku programu politycznego Cycerona. Analizował twórczość m.in. [[Homer]]a, [[Horacy (poeta)|Horacego]] i [[Hezjod]]a. Przez wiele lat redagował pisma "Meander" i "Archiwum Filologiczne". Przetłumaczył m.in. ''Wojnę peloponeską'' [[Tukidydes]]a i komedie [[Arystofanes]]a.
== Uczniowie ==
Wśród jego uczniów byli m.in. [[Jerzy Axer]], [[Marian Plezia]], [[Henryk Podbielski]], [[Bohdan Wiśniewski]]
== Niektóre publikacje ==
| |||