I Proletariat: Różnice pomiędzy wersjami

|nazwa = Międzynarodowa Socjalno-Rewolucyjna Partia „Proletariat”

'''Międzynarodowa Socjalno-Rewolucyjna Partia Proletariat''' lub '''Międzynarodowa Socjalno-Rewolucyjna Partia Proletariat'''<ref>Odezwy i dokumenty sygnowano jako Socjalno-Rewolucyjna Partia, natomiast wydawnictwa prasowe "Proletaryat" i "Wlaka Klas" jako Międzynarodowa Socjalno-Rewolucyjna Partia</ref> – pierwsza polska partia robotnicza opierająca się na założeniach [[marksizm]]u (w historiografii PRL zwana również „I Proletariatem” lub „Wielkim Proletariatem”) funkcjonująca w kraju od 1882 do 1886. Jej pięciu działaczy zostało straconych przez władze carskie.

Partia powstała w sierpniu 1882 roku w [[Warszawa|Warszawie]]. Jej założycielem był powracający w grudniu 1881 z [[Genewa|Genewy]] [[Ludwik Waryński]] oraz działacze lokalnych kółek [[Henryk Dulęba]] i [[Kazimierz Puchewicz]]. Waryński rozpoczął dyskusje w środowiskach robotników i studentów m.in. ze [[Stanisław Krusiński|Stanisławem Krusińskim]]. W kwietniu 1882 Waryński i Puchewicz wydali pierwszą niepodpisaną odezwę wspierającą strajk robotników w Warsztatach Naprawczych [[Kolej Warszawsko-Wiedeńska|Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej]]. Waryńskiego wspierał emisariusz petersburskiej grupy młodzieży polskiej [[Stanisław Kunicki]].