I wojna opiumowa: Różnice pomiędzy wersjami

Na początku [[XIX wiek]]u panujący w [[Chiny|Chinach]] [[Mandżurowie]] (dynastia Qing), kierując się własnymi zyskami, ograniczyli handel z zagranicą do kilku monopolistycznych organizacji kupieckich, znajdujących się pod ich nadzorem. Protestowali przeciwko temu kupcy [[Europa|europejscy]], zwłaszcza brytyjscy i [[Francja|francuscy]], którzy działali w ramach ekspansywnych [[Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska|Kompanii Wschodnioindyjskich]]. Proponowali oni przede wszystkim otwarcie wielkiego chińskiego rynku zbytu dla swych towarów. Kupując w dużych ilościach [[herbata|herbatę]], [[jedwab]], [[ryż]] i wytwory rzemiosła, musieli płacić za te towary srebrem, z braku zgody na wwóz do Chin własnych towarów. Dla zrównoważenia więc bilansu płatniczego, kupcy angielscy zaczęli do Chin dostarczać w dużych ilościach [[opium]] z upraw w [[Indie Brytyjskie|Indiach Brytyjskich]]. Palenie opium bardzo się w Chinach rozpowszechniło, mimo szkodliwego jego działania na zdrowie palących, a handel nim przybrał formę [[przemyt|kontrabandy]].

 

 

Finałem wojny było podpisanie [[Traktat nankiński|traktatu nankińskiego]].