Wikipedia

Violeta Chamorro: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}}
m WP:SK, lit.
Linia 23:
Jej ojciec był zamożnym rolnikiem i posiadaczem ziemskim. Uczęszczała do katolickiej szkoły żeńskiej w [[San Antonio (Teksas)|San Antonio]] ([[Teksas]]) i Blackstone College w Southside ([[Wirginia]]). Gdy ojciec zmarł, zrezygnowała z nauki w college'u. W 1950 wzięła ślub z Pedro Chamorro Cardenalem. Para doczekała się czworga dzieci. Po 1957 przenieśli się do Kostaryki, skąd reemigrowali w 1960.
 
Po śmierci męża w 1978 (został zamordowany z rozkazu [[Anastasio Somoza Debayle|Anastasio Somozy Debayle]]) przejęła kierownictwo „La Prensy” i doprowadziła do zdyskredytowania w oczach Nikaraguańczyków tego zabójstwa. Gdy dyktatura klanu Somozów została obalona, Chamorro weszła w lipcu 1979 w skład władz [[Sandiniści|sandinistów]], jednak w kwietniu [[Lata 80. XX wieku|80.]] [[XX wiek]]u odeszła z niej oficjalnie ze wzgleduwzględu na zły stan zdrowia (w rzeczywistości na znak protestu przeciwko niedemokratyzowaniu ustroju i jej gazeta zaczęła poważnie krytykować sandinistów. Ona sama została błyskawicznie oskarżona przez sandinistowski rząd o przyjmowanie pieniędzy z USA i wspieranie rosnących wpływów tego kraju w Nikaragui. „La Prensa” stała się czołowym pismem Nikaragui, a zarazem jedynym organem prasowym przeciwników nowej, lewicowej władzy. Mimo to w czasie wojny domowej między FSLN a [[contras]] Chamorro wsparła pieniężnie rząd, chociaż nie uchroniło ją to przed oskarżeniami ze strony rządu [[Daniel Ortega Saavedra|Daniela Ortegi Saavedry]], którzy zarzucali jej przyjmowanie pieniędzy od Stanów Zjednoczonych i uzależnianie od nich Nikaragui.
 
24 lutego 1990 zwyciężyła w wyborach prezydenckich, zdobywając 55,2% głosów. Kandydowała jako członkini Narodowej Unii Opozycyjnej (UNO) (koalicji 14 antysandinistowskich partii politycznych). Urząd prezydenta, szefa rządu i ministra obrony objęła w kwietniu tego roku. Dojście do władzy Chamorro skłoniło USA do umorzenia sankcji gospodarczych i złożenia obietnicy jak najszybszego wsparcia dla Nikaragui. O pani prezydent twierdzi się, że przyniosła pokój w miejsce dziesięcioletniej wojny domowej. Zlikwidowała obowiązek służby wojskowej, zmniejszyła uzbrojenie o 75%, zliberalizowała gospodarkę i wzmocniła instytucje państwowe. Była krytykowana za neoliberalne reformy, które uderzyły w najuboższych mieszkańców kraju. Po zakończeniu prezydentury (nie podjęła starań o reelekcję) wycofała się z polityki.
Linia 37:
{{Kontrola autorytatywna}}
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Chamorro, Violeta}}
 
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Rubéna Darío]]
[[Kategoria:Prezydenci Nikaragui]]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Violeta_Chamorro”