Józef Bonawentura Załuski: Różnice pomiędzy wersjami

Karierę wojskową rozpoczął w roku [[1807]], przekradając się do Księstwa Warszawskiego i wstępując 19 kwietnia (jako szeregowiec) do [[1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej|1 Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej]]. Po kilku tygodniach (5 czerwca) awansował na porucznika II kl. w 6 kompanii, a cztery miesiące później był już porucznikiem I kl. w 3 kompanii. Uczestniczył w [[Wojny napoleońskie|kampaniach napoleońskich]]: ([[1808]]-[[1811]]) oraz ([[1812]]-[[1814]]). Podczas kampanii hiszpańskiej został odznaczony Legią Honorową (5 kwietnia 1809). W bitwie pod Wagram dowodził 1 kompanią. Kronikarz [[1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej|1 Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej]]. Od roku [[1815]] był [[adiutant]]em cara [[Aleksander I Romanow|Aleksandra I Romanowa]], a później [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I]] w armii [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]]. W latach ([[1826]]-[[1830]]) był kuratorem szkół Wolnego Miasta [[Kraków|Krakowa]]. W czasie [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] był dowódcą [[dywizja|dywizji]] i szefem polskiego wywiadu. Podczas [[Wiosna Ludów|Wiosny Ludów]] w [[1848]] roku [[komendant]] [[Gwardia Narodowa (Galicja)|Gwardii Narodowej we Lwowie]]. W [[1835]] roku został skazany przez władze rosyjskie na konfiskatę dóbr za udział w powstaniu listopadowym<ref>Tygodnik Petersburski 1835 nr 79, s. 455.</ref>. Po Wiośnie Ludów był więziony przez władze rosyjskie. Pod koniec życia osiadł w [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicji]]. Generał Załuski jest pochowany w kościele parafialnym w [[Gręboszów (województwo małopolskie)|Gręboszowie]].