Julius Arigi: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Zala (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne, drobne techniczne
Linia 26:
 
Urodził się w [[Děčín|Decinie]] w Austro-Węgrzech, w rodzinie Niemców sudeckich.
W [[1913]] roku wstąpił do armii austro-węgierskiej, a w marcu [[1914]] roku przeniósł się do lotnictwa. Początkowo lotnictwo spełniało jedynie funkcje rozpoznawcze i bombowe, więc po ukończeniu kursu pilotażu 26 listopada [[1914]] roku, Arigi przydzielony został do [[Eskadra (lotnictwo)|eskadry]] ''Fliegerkompagnie'' 6 (w skrócie Flik 6), na froncie bałkańskim. Wykonywał w niej loty rozpoznawcze i bombowe na samolotach rozpoznawczych Lohner.
 
14 października [[1915]] roku na skutek awarii Arigi wylądował przymusowo na terenie [[Czarnogóra|Czarnogóry]] i trafił do niewoli. Wkrótce jednak wraz z 5 towarzyszami podjął brawurową ucieczkę z więzienia w [[Podgorica|Podgoricy]], w trakcie której do linii austriackich dotarli samochodem skradzionym z królewskiego garażu.
 
22 sierpnia [[1916]] roku, podczas walk powietrznych nad rzeką [[Shkumbin]] w [[Albania|Albanii]], lecący z Arigim samolotem rozpoznawczym [[Hansa-Brandenburg C.I|Brandenburg C.I]] strzelec-obserwator Johann Lasi zestrzelił aż 5 samolotów - [[Samolot bombowy|bombowców]] [[Farman]] (zestrzelenia zaliczane były na konto załogi). We wrześniu, Arigi z innym obserwatorem zestrzelił kolejne dwa samoloty. Jako wyróżniający się pilot, Arigi w lutym [[1917]] roku został przeniesiony do eskadry myśliwskiej Flik 41J. 24 kwietnia 1917 roku odniósł pierwsze samodzielne zwycięstwo na myśliwcu [[Hansa-Brandenburg D.I|Brandenburg D.I]], a w maju 4 dalsze.
 
Będąc już znanym asem, Arigi został przeniesiony do eskadry myśliwskiej Flik 55J, operującej na froncie włoskim, latającej na nowocześniejszych myśliwcach [[Albatros D.III (Oef)|Oeffag D.III]]. Od września do grudnia 1917 roku zestrzelił w jej składzie 13 włoskich samolotów - większość z nich zespołowo w kluczu z dowódcą eskadry Josefem von Maier i [[Josef Kiss|Josefem Kissem]], z którym się szczególnie zaprzyjaźnił. Większość ofiar były to samoloty rozpoznawcze SAML lub bombowce, niewiele było okazji do spotkania myśliwców wroga, niemniej jednak z uwagi na skuteczność, eskadra ta zaczęła być nazywana ''Kaiser Staffel'' (eskadra Cesarza).
 
Pod koniec stycznia, Arigi dopuścił się rękoczynów w stosunku do lekarza szpitala wojskowego, który nie chciał się zająć poważnie ranionym [[Josef Kiss|Josefem Kissem]], gdyż nie był on oficerem. W konsekwencji, Arigi został "karnie" przeniesiony z powrotem na front na Bałkanach, do eskadry Flik 6, następnie Flik 1J. Eskadry te latały na nowych austriackich myśliwcach [[Aviatik D.I]], które jednak jakokazały się okazało były niedopracowane konstrukcyjnie i ulegające awariom (na Aviatiku D.I poniósł śmierć [[Frank Linke-Crawford]]). Niemniej jednak, od kwietnia do sierpnia [[1918]] roku Arigi odniósł dalsze 7 zwycięstw, ostatnie 23 sierpnia nad brytyjskim bombowcem [[Airco DH.4|DH-4]]. Z ilością 32 zwycięstw powietrznych, Arigi był drugim co do skuteczności asem lotnictwa austro-węgierskiego (po [[Godwin Brumowski|Godwinie Brumowskim]]). Był przy tym chyba najpopularniejszym lotnikiem austro-węgierskim, także na dworze cesarskim i najczęściej odznaczonym: zdobył 4 złote [[Medal za Odwagę (Austro-Węgry)|Medale za Odwagę]], 4 srebrne I klasy oraz dalsze srebrne II klasy i brązowe (jedynie [[Kurt Gruber]] został oprócz niego odznaczony 4 medalami złotymi). Mimo to nie był awansowany na oficera, nosząc pod koniec wojny stopień podoficerski Offiziersstellvertreter (podobnie jak Kiss).
 
W okresie międzywojennym Arigi zajmował się lotnictwem cywilnym. Był współzałożycielem wytwórni lotniczej Ikarus. Przez długi czas mieszkał w [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]], przed II wojną światową przeniósł się do [[Wiedeń|Wiednia]]. Po zajęciu [[Austria|Austrii]] przez [[Niemcy]], Arigi poparł rządy faszystowskie i został instruktorem pilotażu w niemieckim lotnictwie ([[Luftwaffe]]). Zmarł 1 sierpnia [[1981]] roku w Attersee w Austrii w wieku 85 lat.
 
== Bibliografia ==