Wał Pomorski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 9:
Pozycja ta w założeniu twórców miała być tylko tzw. pozycją umocnioną, rozbudowaną pozycją polową osłaniającą rejony koncentracji wojsk i osłaniającą [[Pomorze Zachodnie]] w razie uderzenia wojsk polskich. Umocnienia tworzyło kilka rubieży budowanych w różnych okresach i o różnym przeznaczeniu. W 1935 roku ukończono rozbudowę głównej pozycji, opartej o naturalne przeszkody terenowe, wielkie kompleksy leśne, tereny bagniste, rzeki, jeziora, zapory wodne (Grudna, Jastrowie) oraz sztuczne kanały. W 1936 roku rozpoczęto budowę bunkrów wzdłuż północnych zboczy pradoliny [[Noteć|Noteci]] i toru kolejowego Krzyż-Gorzów Wlkp.<ref name="toczewski0"/>. Do 1937 roku zrealizowano budowę fortyfikacji od Gorzowa Wlkp. na południu, aż do okolic [[Biały Bór|Białego Boru]] i [[Polanów|Polanowa]] (południowy brzeg [[Jezioro Bobięcińskie Wielkie|Jeziora Bobięcińskiego Wielkiego]]). Dalej Wał Pomorski miał być tylko tzw. odcinkiem mobilizacyjnym wzmacnianym fortyfikacją polową na wypadek wojny i biegł w stronę [[Darłówko|Darłówka]], gdzie miał stykać się z [[Morze Bałtyckie|Bałtykiem]].
 
Na zachód od Nadarzyc ciągnęła się ona wzdłuż brzegów jeziora: Dobre, [[Zdbiczno]], [[Smolno Małe (jezioro)|Smolno Małe]], [[Smolno Wielkie (jezioro)|Smolno Wielkie]], [[Lubianka (jezioro)|Lubianki]] oraz obejmowała miejscowości [[Wałcz]] i [[Tuczno]]. W celu zamknięcia kierunku na [[Kołobrzeg]] oraz utworzenia podstawy wyjściowej do ewentualnych przeciwuderzeń w skrzydło wojsk, które przełamałyby pozycję główną w 1944 roku zbudowano pozycję ryglową na rubieży: [[Nadarzyce (powiat złotowski)|Nadarzyce]], [[Wierzchowo (powiat drawski)|Wierzchowo]], [[Żabin (województwo zachodniopomorskie)|Żabin]], [[Żeńsko (powiat drawski)|Żeńsko]], Orla, [[Łowicz Wałecki]], [[Kalisz Pomorski]]. W tym samym roku przed frontem pozycji głównej rozbudowano pas przesłaniania wzdłuż brzegu rzeki [[Gwda|Gwdy]] i północnego brzegu [[Noteć|Noteci]]. Do pasa tego włączono umocnione miejscowości: [[Podgaje (województwo wielkopolskie)|Podgaje]], [[Jastrowie]], [[Ptusza (wieś w województwie wielkopolskim)|Ptuszę]], oraz pasmo wzgórz nad Gwdą. Główna pozycja składała się z systemu żelbetowych schronów rozmieszczonych zespołami. Najwięcej schronów było w rejonie Nadarzyc i w wąskich przesmykach między jeziorami. Schrony w rejonie Szczecinka, Nadarzyc, Starego Osieczna, Śmiadowa, Wałcza i Strzalin posiadały kilkadwie podziemnychkondygnacje. kondygnacjiW (dotrzech 15ostatnich m),miejscach ścianybyły ogrupy grubościwarowne nawetzłożone ponadz 200kilku cmobiektów połączonych komunikacją podziemną. Grubość ścian i stropystropów odochodziła grubościnawet ok.do 190200 cm. Każdy z tych schronów uzbrojony był w dwa działka obrotowe, 3 karabiny maszynowe, wyrzutnie granatów i peryskop. Wewnątrz znajdowały się pomieszczenia dla około 100kilkudziesięciu żołnierzy. Schrony były połączone systemem polowych fortyfikacji, starannie zamaskowane, a ich przedpole uzbrojone było w pola minowe, zasieki, płoty i przeszkody przeciwczołgowe<ref name="toczewski0"/>. W pasie natarcia [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii WP]] znajdowało się 45 żelbetowych schronów bojowych. Pas przesłaniania i pozycja ryglowa składały się z zapór i umocnień typu polowego.
 
== Zobacz też ==