Oporów (województwo łódzkie): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Podział administracyjny Polski 1975-1998 – zmieniono link(i) do Podział administracyjny Polski 1975–1998 |
drobne redakcyjne |
||
Linia 28:
'''Oporów''' – [[wieś]], dawniej [[miasto]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo łódzkie|województwie łódzkim]], w [[powiat kutnowski|powiecie kutnowskim]], w [[Oporów (gmina)|gminie Oporów]]. Leży w odległości 15 km od [[Kutno|Kutna]] i 6 km od [[Żychlin]]a.
W XIV, XV i XVI wieku Oporów był siedzibą rodową sławnej rodziny możnowładczej [[Oporowscy|Oporowskich]] [[Sulima (herb szlachecki)|herbu Sulima]]. Wojewoda łęczycki [[Mikołaj z Oporowa]] lokował tu w latach [[1399]]-[[1424]] miasto i zbudował warownię - fortalicjum. Jego syn - [[Władysław z Oporowa]] - arcybiskup gnieźnieński wzniósł w Oporowie obronny zamek, istniejący do dziś oraz ufundował w [[1453]] klasztor oo. paulinów, obecnie w klasztorze przebywa trzech zakonników. Miasteczko Oporów znajdujące się na terenie dzisiejszego cmentarza nie rozwijało się jednak zbyt pomyślnie, licząc w XVI wieku najwyżej 37 domów i około 250 mieszkańców. Z rzemieślników mieszkali tu głównie rzeźnicy, piekarze, piwowarzy i gorzelnicy. Większość mieszczan utrzymywała się jednak z pracy na roli. Podczas [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] w [[1655]] roku zostało spalone i w następnych wiekach utraciło prawa miejskie
[[Podział administracyjny Polski 1975–1998|W latach 1975-1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[Województwo płockie (1975-1998)|województwa płockiego]].
| |||