Wojna polsko-rosyjska (1632–1634): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Przebieg wojny: dr.red. |
Emptywords (dyskusja | edycje) m lit. |
||
Linia 245:
Zablokowana armia Szeina liczyła na odsiecz, której Rosja z powodu kłopotów finansowych nie była w stanie przygotować. Tymczasem w grudniu rosyjski korpus w sile 3000 żołnierzy zaatakował [[Połtawa|Połtawę]]. Rosjanie spalili miasto, jednak zamku nie zdołali zdobyć. Polska kontrakcja zorganizowana wspólnie przez załogi sąsiednich miast odparła nieprzyjaciół.
Na początku stycznia 1634 roku wyruszył z Moskwy 5 tys. korpus (pułki Gordona, Kraufera i Kinnemana), który wzmocnić miały pułki kniaziów Odojewskiego i Szachowskiego z [[Rżew]]a oraz Kurakina i Wołkońskiego z [[Kaługa (miasto)|Kaługi]],
25 lutego 1634 roku nastąpiła kapitulacja armii rosyjskiej. Nowy król Polski okazał się świetnym wodzem, śledzącym rozwój sztuki wojennej i umiejętnie stosującym nowatorską wówczas taktykę manewrów stosowaną przez wojska szwedzkie pod dowództwem [[Gustaw II Adolf|Gustawa Adolfa]]. Kapitulacja armii Szeina nie zakończyła wojny, gdyż walki wciąż toczyły się od [[Dźwina|Dźwiny]] aż po [[Worskla|Worsklę]]. Wsparte pospolitym ruszeniem powiatowe wojska województw [[województwo połockie|połockiego]] i [[województwo mścisławskie|mścisławskiego]] toczyły walki z rosyjskimi zagonami. Oddzielne operacje wojskowe prowadzili Wiśniowiecki, Żółkiewski i Kazanowski, ktory stał pod Wiaźmą. Zaporożcy walczyli pod [[Kozielsk]]iem, oddziały polskie docierały pod [[Rżew]] nad [[Wołga|Wołgą]] i pod [[Możajsk]]. Wojna dotykała coraz większych obszarów Rosji.
|