Bojaźń Boża: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Zgłoszenie do usunięcia |
zgodnie z dyskusją w WP:POCZ |
||
Linia 1:
{{DNU|artykuł|podstrona=2015:02:13:Bojaźń Boża}}
'''Bojaźń Boża''' – w teologii katolickiej jeden z [[Siedem darów Ducha Świętego|darów Ducha Świętego]], rozumiany jako nieutożsamiane ze strachem poczucie religijności i zawierzenia, będących odpowiednią postawą wobec Boga.
== Biblia ==
Bojaźń Boża jako dar Ducha Świętego jest wzmiankowana w [[Księga Izajasza|Iz]] 11,2, gdzie opisane zostały przymioty Ducha Pańskiego. W tym fragmencie bojaźń Boża, podobnie jak inne cechy, została przypisana mającemu nadejść [[Mesjasz|słudze-Mesjaszowi]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Bertram Stubenrauch]] | tytuł = Pneumatologia - Traktat o Duchu Świętym | wydawca = Wydawnictwo M | miejsce = Kraków | rok = 1999 | strony = 23 | isbn = 83-7221-107-8}}</ref>. Taką interpretację podtrzymuje [[Katechizm Kościoła Katolickiego]] (KKK 1831).
W [[Biblia|Piśmie Św.]] bojaźń Boża rozumiana jest w dwojakim ujęciu. Od strony negatywnej bojaźnią Bożą można nazwać lęk przed karą i strach. Akcentowany jest także pozytywny aspekt – w [[Stary Testament|Starym Testamencie]] widoczny jako postawa mądrości, źródło religijności będącej właściwą postawą wobec Boga ([[Księga Hioba|Hi]] 28,28; [[Księga Przysłów|Prz]] 1,7; [[Mądrość Syracha|Syr]] 1,11-20); [[Nowy Testament]] szczególnie akcentuje natomiast konieczność troski o własne zbawienie ([[Ewangelia Mateusza|Mt]] 5,29; 10,28; [[Ewangelia Jana|J]] 5,14; [[List do Filipian|Flp]] 2,12; [[List do Rzymian|Rz]] 11,20). [[1 list Jana|1 J]] 4,18 ukazuje, że doskonała miłość usuwa bojaźń<ref name="vorg">{{Cytuj książkę | autor = [[Herbert Vorgrimler]] | tytuł = Nowy leksykon teologiczny | wydawca = Wydawnictwo Verbinum | miejsce = Warszawa | rok = 2005 | strony = 30-31 | isbn = 83-7192-241-8}}</ref>.
== Tradycja ==
W tradycji bojaźń Boża była rozumiana jako motyw pobudzenia bojaźni „niewolniczej” do aktu żalu. [[Karl Rahner]] podkreślał, że sama obawa przed karą, niepołączona z obrzydzeniem grzechem, jest bojaźnią „niewolniczo-niewolniczą”. Odpowiednią postawą bojaźni Bozej jest nabożna cześć, konieczna do pobudzenia żalu, który powinien być przekształcony przez miłość do Boga ze względu na Niego samego<ref name="vorg"/>.
Dokonany przez [[Rupert z Deutz|Ruperta z Deutz]] podział na siedem epok Ducha Świętego ukazuje siódmą epokę jako epokę Ducha bojaźni Bożej, podczas której Duch Święty doprowadzi zbawionych do oglądania chwały Bożej<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Bertram Stubenrauch]] | tytuł = Pneumatologia - Traktat o Duchu Świętym | wydawca = Wydawnictwo M | miejsce = Kraków | rok = 1999 | strony = 174 | isbn = 83-7221-107-8}}</ref>.
{{przypisy}}
▲[[Kategoria:Chrześcijaństwo]]
|