|
}}
[[Plik:Pelikan-Kolbenfüller.jpg|250px|thumb|right|Pióro wieczne z drugiej połowy XX wieku.]]
'''Wieczne pióro''' – przyrząd do pisania na [[papier]]ze, w którym materiałem pisarskim jest płynnyciekły [[atrament]], spływający pod wpływem siły grawitacji przez kapilarę (spływak) do metalowej (najczęściej stalowej lub złotej) końcówki zwanej [[stalówka|stalówką]] (wykorzystywane jest tu [[zjawiska kapilarne|zjawisko kapilarne]]).
== Informacje ogólne ==
Obecnie wieczne pióra są rzadziej używane ze względu na swoją cenę ([[długopis]]y są o wiele tańsze w produkcji), jednak przez wiele osób są cenione ze względu na mniejsze zmęczenie dłoni osoby piszącej (pióro wymaga mniejszego nacisku niż tradycyjny długopis) oraz ze względu na większą estetykę kreślonych znaków.
W niektórych środowiskach używanie wiecznego pióra jest oznaką prestiżu użytkownika.
[[Plik:Fountain-pen-nib.jpg|right|thumb|Stalówka — najważniejsza część wiecznego pióra]]
[[Plik:Stalowka 0211.jpg|thumb|Stalówka wiecznego pióra]]
** A, MK – dla osób początkujących i dzieci; stworzone przez niemiecką firmę Lamy — stalówki z bardziej zaokrąglonym ziarnem niż typowe.
Obecnie najpopularniejsze są pióra na naboje. Zwykle, zamiennie z nabojami, można stosować napełniane za pomocą konwertera z [[kałamarz]]a. Wiele piór stanowi prawdziwe dzieła sztuki i osiąga zawrotne ceny.
== Historia ==
Wieczne pióro powstało znacznie wcześniej niż [[ołówek]]. W [[1922]] roku [[Howard Carter]] odnalazł w grobowcu [[TutenchamonTutanchamon|Tutenchamona]]a pierwsze narzędzie pisarskie, które przypominało obecne pióra wieczne. Była to zaostrzona z jednej strony [[trzcina|trzcinowa]] rurka umieszczona w [[miedź|miedzianej]] oprawce z [[atrament]]em. Podobne pióra zostały odnalezione podczas wykopalisk w dolinie rzeki [[Bazar-daria|Bazar-darii]] w [[Pamir]]ze. Do końca [[XVIII wiek|XVIII]] wieku popularne były [[Gęsie pióro|pióra gęsie]], których największą wadą była konieczność częstego ścinania końcówki, aby nadać jej stożkowy kształt umożliwiający pisanie.
W [[1508]] roku w pracach [[Leonardo da Vinci|Leonarda da Vinci]] pojawiły się projekty przyrządów pisarskich z zapasem atramentu.
W [[1707]] roku [[Nicolas Bion]], nadworny inżynier [[Ludwik XIV|Ludwika XIV]], wynalazł wieczne pióro pozwalające pisać nieprzerwanie przez dłuższy czas. W latach [[1808]]/[[1809]] powstały pierwsze zaawansowane pióra metalowe. Jednak nieNie stały się one popularne ze względu na swoją wysoką cenę. Dopiero w [[1822]] roku zaczęto je produkować maszynowo za sprawą [[Samuel Harrison (wynalazca)|Samuela Harrisona]], który ok. [[1780]] roku zbudował prototyp pióra. W [[1884]] roku L. E. Waterman opracował system „zasilania kanalikowego”, który zapobiegał robieniu [[kleks]]ówkleksów dzięki regulacji dopływu atramentu. Ważnym etapem w rozwoju produkcji piór było wynalezienie nowych materiałów, które posłużyły do wytwarzania korpusu pióra (były to m.in. [[ebonit]] (w [[1839]] roku) i [[celuloid]] (w [[1870]] roku)), oraz opracowanie przez firmę Parker specjalnego systemu uniemożliwiającego samorzutne ściekanie [[atrament]]u ze stalówki.
[[Kategoria:Artykuły piśmienne]]
| 