Jadwiga Ludwińska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
m uzupełnienie |
||
Linia 25:
Właściwe nazwisko Szyfra Goldszlak<ref>Piotr Gontarczyk, ''Uwagi o pracy Ryszarda Nazarewicza Armii Ludowej dylematy i dramaty'' „Dzieje najnowsze”, R. XXXI – 1999, 4, PL ISSN 0419-8824.</ref>. W 1926 r. wstąpiła do [[Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej|KZMP]] w Łodzi. Nazwisko Goldszlak nosiła jeszcze w czasie procesu w 1927 r. w [[Łódź|Łodzi]], w którym była oskarżona wraz z 11 innymi osobami o „zamach na ustalony w drodze praw zasadniczych ustrój państwowy Polski (art. 102 cz. II K.K.)”<ref>[http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/42881/Glos_Polski1927_nr357a.pdf ''Wielki proces polityczny w Łodzi'' – „Głos Polski” nr 357a z 30 grudnia 1927 r., s. 6].</ref>, który zakończył się 31 grudnia 1927 r. wyrokiem „półtora roku twierdzy” oraz zmianą kwalifikacji na art. 129 K.K.<ref>[http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/42944/Glos_Polski1928_nr1a.pdf ''24 komunistów skazano wczoraj'', „Głos Polski” nr 1 z 1 stycznia 1928 r., s. 11].</ref> Następnie od 1929 r. działała w [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]]. Była członkinią Komitetu Miejskiego KPP w [[Będzin]]ie i [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], następnie komitetów okręgowych KPP w Zagłębiu Dąbrowskim i Łodzi. Za prowadzoną działalność polityczną była wielokrotnie aresztowana. Oprócz wyroku z 1927 r., w 1934 r. została skazana na 4 lata, a w 1937 r. na 8 lat więzienia.
We wrześniu 1939, po [[Kampania wrześniowa|agresji niemieckiej]] na Polskę, zwolniona z więzienia w [[Fordon (dzielnica Bydgoszczy)|Fordonie]], wstąpiła do [[Robotnicza Brygada Obrony Warszawy|Batalionów Robotniczych]] w Warszawie. Po kapitulacji miasta w obawie przed aresztowaniem przez Niemców uciekła do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], gdzie w latach 1939-1942 była pracowniczką umysłową w [[kołchoz]]ie<ref name="Marcel">Marcel Reich-Ranicki przed Centralna Komisją Kontroli Partyjnej (1950-1957), „Zeszyty Historyczne” 2009, nr 167, s. 249.</ref>. Po nawiązaniu kontaktu z komunistami polskimi w Związku Radzieckim, m.in.
W czerwcu 1942 roku jako wysłanniczka Komitetu Centralnego, z [[Augustyn Micał|Augustynem Micałem]] z Krakowa, pomagała odtworzyć terenową organizację partyjną w obwodzie gorlicko-sanockim<ref>A. Ciulik, Z. Orzeł-Trawińska, ''PPR w latach 1942-1944 w walce o narodowe i społeczne wyzwolenie Rzeszowszczyzny'', Rzeszów 1957, s. 8.</ref>. Pełniła funkcję sekretarz okręgu [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] i członkini komitetu obwodowego PPR w Krakowie. Była też pełnomocniczką KC PPR na okręg płocko-sierpecki.
| |||