Co do niektórych typów nadal trwa spór o ich krzyżacką proweniencję. W latach 1250-1294, uprawnienia mennicze posiadali: [[Sambor II]], Ratibor[[Racibor białogardzki|Racibor]]; [[Świętopełk II Wielki|Świętopełk II]], [[Warcisław II gdański|Warcisław II]], [[Mściwój II]], namiestnicy władający [[Pomorze]]m w imieniu [[Przemysł II|Przemysła II]], Władysława, czy czeskich Przemyślidów, w tym książęta inowrocławscy. Dodatkowo uprawnień menniczych możemy się spodziewać wśród klasztorów cysterskich w Łeknie, Oliwie czy Żarnowcu. Swoją monetę wybijali też zapewne biskupi włocławscy i warmińscy. Także rozdrobnienie feudalne przyległych do zakonu księstw polskich poszerzało krąg emitentów naśladujących monety krzyżackie. Zatem na obszarze bezpośrednio przyległym do państwa zakonnego istniało wiele potencjalnych ośrodków menniczych, które bijąc własną monetę były pod wpływem monety zakonnej, tak pod względem stopy, jak i techniki.
