Międzynarodówka Komunistyczna: Różnice pomiędzy wersjami

Komintern aktywnie wspierał komunistyczną Rosję podczas [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]]. W lipcu 1920 roku w wielu krajach Europy odbywały się [[strajk]]i przeciwko wojnie w Polsce. Akcja była zorganizowana i koordynowana przez Komintern, który tworzył komitety wspierania Rosji sowieckiej w oparciu o komunistyczne frakcje partii socjaldemokratycznych i finansował potajemnie antypolską propagandę prasową. Robotnicy w Wielkiej Brytanii, we Francji, w Czechosłowacji, w Niemczech wierzyli, że w Rosji zrodziła się prawdziwa władza robotnicza, że zaczęły się realizować idea sprawiedliwości społecznej – sprawiedliwy socjalizm. Przez Europę biegło hasło: ''Ręce precz od Rosji'' oraz „Ani jednego naboju dla pańskiej Polski”. Robotnicy krajów zachodnich byli powszechnie przekonani że Polska dobija „robotniczą sprawę”, utożsamianą ze sprawą sowiecką. Na apel Kominternu odpowiedzieli m.in. czescy kolejarze, którzy 12 maja 1920 roku zatrzymali w [[Brzecław]]iu francuskie transporty broni dla „białej Polski”, a 6 lipca ogłosili strajk generalny na linii kolejowej [[Bogumin]]–[[Koszyce]]<ref name=autonazwa2>Piotr Semka, „Amunicja last minute”, „Uważam Rze”, 28 marca 2011.</ref>. Akcje strajkowe poparł rząd Czechosłowacji ogłaszając dnia 9 sierpnia 1920 roku ścisłą neutralność w wojnie polsko-sowieckiej. Podobne stanowisko przyjął również rząd [[Republika Weimarska|Niemiec]] (25 lipca). W sierpniu 1920 roku [[doker]]zy niemieccy w [[Wolne Miasto Gdańsk|Wolnym Mieście Gdańsku]] – jedynym w powstałej sytuacji połączeniu Rzeczypospolitej ze światem – odmówili rozładunku statków z pomocą dla Polski.

 

 

W tym samym roku Stalin obwieścił swą tezę ''[[Socjalizm w jednym kraju|socjalizmu w jednym kraju]]'', uszczegółowionej przez [[Nikołaj Bucharin|Nikołaja Bucharina]] w jego broszurze pt. ''Czy możemy zbudować socjalizm w jednym kraju przy braku zwycięstwa zachodnioeuropejskiego proletariatu?'' (kwiecień 1925). Stało się to później oficjalną polityką Stalina, zwłaszcza po upadku [[Rewolucja listopadowa 1918|rewolucji w Niemczech]], zduszeniu [[Węgierska Republika Rad|Węgierskiej Republiki Rad]] i uzyskiwaniu popularności w Europie przez ruchy rewolucyjne innej proweniencji (zwłaszcza we [[Zjednoczone Królestwo Włoch|Włoszech]], gdzie [[faszyzm|faszystom]] udało się złamać strajki robotnicze i szybko sięgnąć po władzę odbywając w 1922 roku słynny [[Marsz na Rzym]]). W efekcie tego oddaliła się perspektywa światowej rewolucji.