Władimir Kokowcow: Różnice pomiędzy wersjami

'''Władimir Nikołajewicz Kokowcow''', [[hrabia]] [[1914]], [[Język rosyjski|ros.]] Вадимир Николаеич Коковцов; (ur. [[{{Data|1853-04-18 kwietnia]]}} [[1853]] w [[Nowogród Wielki|Nowogrodzie Wielkim]] - zm. [[29 stycznia ]] [[1943]] w [[Paryż]]u) – działacz państwowy, i polityk [[Rosja|rosyjskiImperium Rosyjskie]]go, [[1911]]-[[1914]] premier i minister finansów w okresie rządówpanowania [[Mikołaj II Romanow|Mikołaja II Romanowa]] ([[1894]]-[[1917]]).

Pochodził z rodziny magnatów ziemskich, mających swoje majątki w [[Gubernia nowogrodzka|guberni nowogrodzkiej]]. Ukończył liceum aleksandrowskie w 1872, po czym pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości (1873 - 1879), Głównym Zarządzie Służby Więziennej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (1879 - 1890) i w Kancelarii Państwa (1890 - 1896). Od 1896 zastępca ministra finansów [[Siergiej Witte|Siergieja Witte]]. W latach 1902 - 1904 sekretarz państwowy. Od lutego 1904 - styczeń 1914, z przerwą od października [[1905]] do kwietnia [[1906]] minister finansów. Razem z Siergiejem Witte wynegocjował z rządem [[III Republika Francuska|Francji]] pożyczkę w 1906. W latach 1905 - 1906 przewodniczył komisji opracowującej kodeks pracy. Prace zakończyły się niepowodzeniem. Uważał za główne zadanie resortu finansów opracowywanie budżetu państwa bez [[Deficyt budżetowy|deficytu]]. Po zabójstwie premiera [[Piotr Stołypin|Piotra Stołypina]] od września 1911 do stycznia 1914 przewodniczący Rady Ministrów. W polityce zagranicznej optował za zbliżeniem stosunków Rosji z Francją i łagodzeniem zadrażnień z Niemcami[[Cesarstwo Niemieckie|Cesarstwem Niemieckim]]. W polityce wewnętrznej stronnik polityki Stołypina. Nie był przychylny carskiej monarchii, miał konflikty z [[Duma Państwowa Imperium Rosyjskiego|Dumą]]. Odnosił się negatywnie do [[Grigorij Rasputin|Rasputina]]. 30 stycznia 1914 zdymisjonowany.