Instytut Wschodni „Reduta”: Różnice pomiędzy wersjami

 

 

Najpoważniejszym osiągnięciem Instytutu stało się bez wątpienia stworzenie cenionego w zachodnich środowis­kach sowietologicznych periodyku "[[Eastern Quaterly]]" (1948-1953). W skład redakcji wchodzili: ks. [[Kazimierz Kantak]], [[Włodzimierz Bączkowski]], [[Michał Grażyński]], [[Juliusz Poniatowski]], [[Stanisław J. Paprocki]] i Ryszard Wraga ([[Jerzy Niezbrzycki]]), a redaktorem naczelnym był [[Mieczysław Chmielewski]]<ref>[[Marek Kornat]], ''Początki sowietologii w II Rzeczypospolitej. Geneza, dzieje i dorobek Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej w Wilnie (1930-1939)'', „Zeszyty Historyczne” 2000, z. 134, s. 116-117</ref>. Innym pismem był redagowany przez [[Stanisław J. Paprocki|Stanisława J. Paprockiego]] "[[Wschód Polski]]" (1949-1955). Po przeniesieniu z Jerozolimy Instytut działał w Bejrucie. Bączkowski był do 1951 sekretarzem generalnym „Reduty", której to siedzibę w 1950 przeniesiono do Londynu (odtąd - Instytut Wschodni „Reduta"). Celem Instytutu była praca na rzecz popularyzacji kultury polskiej uzupełniana przedsięwzięciami badawczymi nad problemami wschodnimi, w czym niewątpliwie korzystano z przedwojennych doświadczeń Instytutu Wschodniego w Warszawie. Prezesem był [[Bolesław Grzybowski]]. Wśród jego współpracowników byli: [[Zygmunt Jundziłł]], [[Jerzy Niezbrzycki]], [[Henryk Paszkiewicz]], [[Wiktor Sukiennicki]], [[Wiktor Weintraub]], [[Władysław Wielhorski]].