Dość niestabilna sytuacja polityczna [[Pomorze Gdańskie|Pomorza Gdańskiego]] zwróciła uwagę margrabiego brandenburskiego, [[Otto IV ze Strzałą|Ottona IV]], który na przełomie sierpnia i września zajlizajął Gdańsk. Gdańszczanie dobrowolnie oddali miasto w ręce najeźdźców, niezadowoleni z niekorzystnej dla nich polityki panującego wówczas Władysława Łokietka. Dodatkowo, mieszczan zachęcał do zdrady ród [[Święcowie|Święców]], nie otrzymawszy od władcy Polski obiecanego zwrotu kosztów, jakie ponieśli przy obronie Gdańska przed Rugijczykami. Te pieniądze zgodził się zapłacić margrabia brandenburski. Było to tak ważne, ponieważ Świecowie, aby odeprzeć wojska Wisława, zaciągnęli pożyczkę u biskupa włocławskiego i zalegali z jej spłatą<ref name="dziedzictwo">Artykuł poświęcony Rzezi Gdańskiej w portalu [http://dziedzictwo.polska.pl/wartoprzeczytac/article,Rzez_Gdanska,id,360559.htm dziedzictwo.polska.pl.]</ref>. Rycerze lojalni wobec króla zmuszeni byli do wycofania się do znajdującego się w mieście grodu.
===Układ elbląski===
Dowódca obrony, sędzia gdański Bogusza, kierował zbyt małym odziałemoddziałem, by utrzymać zajmowany [[fort]]. Nie mogąc liczyć na wsparcie Łokietka i innych książąt polskich, postanowił udać się do [[Elbląg]]a, by zwrócić się o pomoc do Krzyżaków. Krajowy mistrz pruski, Heinrich von Plötzkau, zgodził się na udzielenie zbrojnego wsparcia, w zamian żądając oddania mu kontroli nad grodem na okres jednego roku. Przyparty do muru Bogusza bez negocjacji zgodził się na postawione przez stronę krzyżacką warunki. Później Władysław Łokietek w porozumieniu z sędzią gdańskim zezwolił na oddanie tylko połowy umocnień, o czym Heinrich nie został powiadomiony. Gdy wojska zakonne pod wodzą [[Gunter von Schwarzburg (rycerz zakonu krzyżackiego)|Guntera von Schwarzburga]] przybyły do Gdańska, Brandenburczycy wycofali się bez walki.
