Wojna polsko-rosyjska (1632–1634): Różnice pomiędzy wersjami

== Przebieg wojny ==

[[Plik:Smolensk-1632-1634.jpg|thumb|[[Oblężenie Smoleńska 1632-1634]]]]

Gdy zwołany przez patriarchę Filareta Sobór Ziemski zdecydował 20 czerwca 1632 roku o wojnie z Polską, wyznaczono dwóch dowódców głównej armii – kniaziów [[Dymitr Mamstiurkowicz Czerkaski|Dymitra Mamstiurkowicza Czerkaskiego]] i [[Borys Michajłowicz Łyków|Borysa Michajłowicza Łykowa]]. Gdy współpraca między obu wybranymi wodzami okazała się niemożliwa<ref>Łykow jako starszy i służący carowi od 40 lat nie chciał podporządkować się Czerkaskiemu, który z tego powodu skarżył się na niesubordynację Łykowa i prosił cara o jego odwołanie; Dariusz Kupisz, ''Smoleńsk 1632-1634'', s. 66.</ref>, naczelnym dowódcą mianowano Michała Borysowicza Szeina. Zastępcą Szeina został [[Artemij Izmaiłow|Artemij Wasylewicz Izmaiłow]]. Sztab armii tworzyli ponadto liczni rosyjscy wojewodowie, a także pułkownicy Gustawa Adolfa z Lesleyem na czele.

 

Król Władysław IV przybył do Orszy 17 sierpnia 1633 roku. Na miejscu koncentracji nie było jeszcze większości jazdy i piechoty. Wciąż nie przybyła jeszcze artyleria oraz tabory z amunicją i żywnością. Powolne tempo marszu polskich oddziałów wynikało z faktu, że wiele chorągwi dochodziło do swego stanu etatowego w trakcie marszu, a inne oddziały maszerując w kierunku Orszy prowadziły po drodze intensywne szkolenia. Tego samego dnia hetman Radziwiłł przybył do obozu utworzonego nad rzeką [[Wściosna|Wściosną]], gdzie stacjonowało 3000 żołnierzy litewskich. Wraz z nim do obozu przybył kasztelan kamieniecki Aleksander Piaseczyński, który przyprowadził z Ukrainy 2300 wojsk kwarcianych. Po kilku dniach siły te ruszyły pod Smoleńsk i 27 sierpnia rozłożyły się na uroczysku [[Hłuszyca]] nad Dnieprem, czyli na północny zachód od pozycji Prozorowskiego i na zachód od szańców Matissona. Żołnierze natychmiast przystąpili do budowy wałów ziemnych w celu utworzenia potężnego obozu dla całej armii Władysława IV.

 

 

Dowodzona przez króla osobiście i hetmana polnego litewskiego Krzysztofa Radziwiłła ponad dwudziestotysięczna armia doprowadziła do odstąpienia Szeina od oblężenia w dniu 3 października, a następnie otoczyła wojska rosyjskie, rozpoczynając z kolei oblężenie ich obozu. By zdezorganizować próby odsieczy dla oblężonego Szeina, wysłano liczne zagony w głąb Rosji – największe sukcesy odniósł tu [[Marcin Kazanowski (1563-1636)|Marcin Kazanowski]], który zdobył [[Wiaźma|Wiaźmę]] i dotarł pod [[Możajsk]]. Od strony Ukrainy zaatakowali zachęceni przez króla Kozacy, dzięki czemu związali znaczną część rosyjskich sił.