Klasztor został wybudowany po południowej stronie kościoła. Jego klasztoruukład jest oparty na schematach wykształconych już w pierwszych klasztorach benedyktyńskich, tzn. wokół głównego wewnętrznego dziedzińca – [[wirydarz]]a, który otacza krużganek komunikacyjny. Składa się z trzech skrzydeł: wschodnie na przedłużeniu południowego transeptu, w którym mieściło się armarium, [[Kapitularz (architektura)|kapitularz]], karcer dla mnichów, klatka schodowa (sień) prowadząca na pierwsze piętro, gdzie się znajduje [[dormitorium]], dalej na parterze – [[audytorium]] i sala opacka oraz [[fraternia]]. Na jednokondygnacyjnym skrzydle południowym znajdował się refektarz ustawiony prostopadle do osi krużganka, ogrzewalnia (calefactorium) i kuchnia, natomiast zachodnia część przeznaczona była na magazyny i pomieszczenia konwersów.
Elewacje artykułowały lizeny, gzyms cokołowy oraz [[fryz]] arkadkowy. Lico muru ograniczało się jedynie do szarego piaskowca, jak można odczytać z zachowanych fragmentów.
