Alfred Zachariewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: {{Lwów}} jest redirectem {{Architektura Lwowa}} |
fabryka |
||
Linia 22:
== Życiorys ==
Był synem prof. [[Julian Zachariewicz|Juliana Zachariewicza]]. Uczęszczał do różnych szkół średnich we Lwowie. Maturę zdał w 1890, po czym podjął studia na Wydziale Budownictwa [[Politechnika Lwowska|Szkoły Politechnicznej]] we Lwowie. Pod kierunkiem ojca zdobył gruntowne wyszkolenie zawodowe w dziedzinie architektury, budownictwa i inżynierii lądowej. Następnie studiował w [[Uniwersytet Techniczny w Wiedniu|Wyższej Szkole Technicznej]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]. Po powrocie do Lwowa pracował przez krótki czas na Politechnice. W 1903, jako "bardzo uzdolniony", zdał tzw. drugi egzamin państwowy. Już pod koniec [[XIX wiek|XIX w.]] wygrywał konkursy architektoniczne, został też wspólnikiem firmy architektoniczno-budowlanej prof. Jana Lewińskiego. Aktywnie uczestniczył w ówczesnych wielkich przedsięwzięciach architektoniczno-budowlanych we Lwowie (m.in. nieistniejący dziś słynny [[pasaż Mikolascha]] i [[Lwów Główny|główny dworzec kolejowy]]), zbudowanych w stylu [[Secesja (sztuka)|secesyjnym]]. Był także cenionym konstruktorem budowlanym.
Wraz z Józefem Sosnowskim założył firmę: Pierwsze Krajowe Przedsiębiorstwo Robót Żelazobetonowych. W swoim biurze projektował dużo żelbetowych mostów i konstrukcji różnych zakładów przemysłowych (jego dziełem są między innymi kesony żelbetowe na [[Wisła (miasto)|Wiśle]] pod [[Kraków|Krakowem]] i na [[Soła|Sole]] pod [[Oświęcim]]iem, szereg monumentalnych obiektów, banków: Towarzystwo Kredytowe Ziemskie we Lwowie, Izba Przemysłowo-Handlowa we Lwowie, [[Lwów Główny|Dworzec Główny we Lwowie]], kilkanaście fabryk, rzeźni, chłodni, bekoniarni, szkół, gmachów publicznych i domów czynszowych, gmach PKO we Lwowie, gmach główny BGK w Warszawie, Drugi Dom Techników we Lwowie). O jego osiągnięciach pisano z uznaniem w wielu fachowych pismach krajowych i zagranicznych.
W 1915, po prawie rocznej okupacji Lwowa przez wojska rosyjskie, podobnie jak wielu innych Polaków, został wywieziony do [[Rosja|Rosji]]. Wrócił z niej wyczerpany fizycznie i psychicznie dopiero w 1918.
{{Przypisy}}
| |||