Grzyby niedoskonałe: Różnice pomiędzy wersjami

'''Grzyby niedoskonałe''', '''grzyby anamorficzne''', '''grzyby mitosporowe''', czasami nazywane również grzybami bezpłciowymi lub grzybami konidialnymi (''Fungi imperfecti'', ''Deuteromycotina'', ''Deuteromycota'', ''Deuteromycetes'') – grupa grzybów, u których brak stadium [[rozmnażanie płciowe|rozmnażania płciowego]]<ref name=fito>{{Cytuj książkę |nazwisko=Błaszkowki |imię=Janusz | autor 2=Mariusz Tadych, Tadeusz Madej |tytuł=Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii |wydawca=Wyd AR w Szczecinie |miejsce= |rok=1999 |isbn=83-87327-23-9 }}</ref>. Należy do niej około 15 tysięcy [[Gatunek (biologia)|gatunków]] zaliczonych do 2600 [[Rodzaj (biologia)|rodzajów]]. Obecnie w systematyce grzybów [[takson]]u takiego nie używa się<ref name="sp2000">{{cytuj stronę| url = http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2009/ | tytuł = 2009 Annual Checklist | praca = Species 2000 & ITIS Catalogue of Life | data dostępu = {{CURRENTDAY}} {{CURRENTMONTHNAMEGEN}} {{CURRENTYEAR}} | autor = Bisby, Roskov, Orrell, Nicolson, Paglinawan, Bailly, Kirk, Bourgoin, Baillargeon | język = en}}</ref><ref name=if>{{Cytuj stronę |url= http://www.indexfungorum.org/names/Names.asp |tytuł= Index Fungorum|data dostępu = 2012-11-17|język=en}}</ref>. Okazało się bowiem, że wiele z zaliczanych do niego gatunków to w rzeczywistości postacie [[anamorfa|anamorficzne]] grzybów należących do innych grup – [[Grzyby workowe|grzybów workowych]] i [[Grzyby podstawkowe|grzybów podstawkowych]]. W większości przypadków postacie anamorficzne workowców i podstawczaków nie są nam jednak znane, dlatego też w 1994 r na Międzynarodowym Kongresie Botanicznym w Tokio ustalono, że nadrzędnym kryterium podziału grzybów będą własności stadium mejomorficznego. Tym samym w nowej klasyfikacji grzybów brak odrębnego taksonu dla grzybów niedoskonałych<ref name=fito/>.

 

 

Procesy płciowe nie zachodzą zupełnie (lub zachodzą wyjątkowo, np. w czasie hodowli kultury na sztucznych pożywkach), a rozmnażanie wegetatywne odbywa się prze­ważnie za pomocą [[konidia|konidiów]]. Eliminacja proce­sów płciowych u tych organizmów związana jest prawdopodobnie z ich wysoką specjalizacją i przystosowaniem do pasożytniczego trybu ży­cia. Rozmnażanie wegetatywne pozwala na tworzenie masy zarodników, mających dokład­nie takie same właściwości fizjologiczne, jak osobnik rodzicielski, a więc zapewnia znalezie­nie odpowiedniego żywiciela i w rezultacie ist­nienie gatunku. Natomiast opozycyjne zjawisko rekombinacji (będącej nieodłącznym elementem pro­cesów płciowych) powoduje powstawanie zarod­ników (mejospor) o przeważnie odmiennych od osobnika rodzicielskiego właściwościach. W przypadku silnie wyspecjalizowanych organiz­mów (np. pasożytów) takie zarodniki mogą nie znaleźć odpowiedniego podłoża do rozwoju grzybni. Konieczną dla procesu ewolucji nie­wielką liczbę nowych genotypów uzyskują albo na drodze mutacji, albo w wyni­ku tzw. cyklu [[paraseksualizm|paraseksualnego]]. Zarodniki wy­tworzone przez grzyby niedoskonałe są przeważnie konidiami powstającymi na końcach wzniesionych konidioforów (jedynie niewielka grupa jednoko­mórkowców może się rozmnażać przez pączko­wanie). Konidiofory mają bardzo różne kształty i występują pojedynczo lub grupują się w spe­cjalnych tworach, opatrzonych własnymi ścian­kami, zbudowanymi ze splecionych strzępek; wymienione twory nazywane są często – lecz nieściśle – owocnikami.