Józef Robakowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, kat.
poprawiam swoje błędy, przywrócenie wersji Mbop
Linia 12:
Twórczość Robakowskiego wyrasta przede wszystkim z tradycji polskiej awangardy międzywojennej ([[Tytus Czyżewski]], [[Karol Hiller]], [[Stefan Themerson]], [[Stanisław Ignacy Witkiewicz|Witkacy]]), w tym szczególnie z analitycznych prac [[Katarzyna Kobro|Katarzyny Kobro]] i [[Władysław Strzemiński|Władysława Strzemińskiego]].
 
Rozpoczęła się ona od eksperymentów z fotografią (''Foto-malarstwo'' 1958–1967), które doprowadziły do wykroczenia poza zakres tego medium poprzez łączenie go z instalacją i obiektami (''Krzesło (fotoobiekt interaktywny)'', 1970), a później także z video (''Portret wielokrotny, ciąg dalszy'', 1998) i innymi środkami wyrazu. Twórczość fotograficzna Robakowskiego ma również charakter efemeryczny oraz odwołuje się niekiedy do środków pozaoptycznych (tworzona bez użycia aparatu fotograficznego) (''Termogramy'', 1998–2000). W 1969 roku pojawiły się tzw. przedmioty mentalne i instalacje interaktywne, a postawiony w wielu pracach problem podwójności zbliża artystę do pierwszych rozwiązań tautologicznych. Łączenie wielu mediów (multimedializm) oraz wypowiadanie się jednocześnie przy pomocy różnych środków (''Kąty energetyczne'', 1975–2002) stały się jedną z cech charakterystycznych jego twórczości. Robakowski wielokrotnie traktuje sztukę jako zapis i uwalnianie energii. Koncepcja energii w sztuce stanowi jeden z głównych motywów jego działań. Z początkiem lat 70. działalność w Warsztacie Formy Filmowej zaowocowała pracami związanymi z kinem analitycznym i strukturalnym (''Test I/II'', 1971), aby następnie przejść w kierunku zainteresowania relacją pomiędzy autorem i medium (''Ćwiczenie na dwie ręce'', 1976). Prace Robakowskiego cechuje również konceptualizm (''Relacje'', 1975) mający często charakter przewrotnej manipulacji czy mistyfikacji (''Fotografia astralna'', 1972–2002). RobakowskiArtysta ten jako jeden z pierwszych w Polsce podjął problematykę refotografii (''Video portraits'', 1982). Dzięki filmom takitakim jak ''Hommage a Breżniew'' (1982–1988), ''Z mojemojego okna'' (1978–1999), ''Sztuka to potęga'' (1985) Robakowski jest uznawany za jednego z najważniejszych polskich przedstawicieli sztuki video.
 
Ważnym nurtem w działalności Robakowskiego są także zapisy i dokumentacje utrwalające wydarzenia artystyczne w Polsce np. [[festiwal w Jarocinie]], akcje [[Pomarańczowa Alternatywa|Pomarańczowej Alternatywy]].
 
Twórczość Józefa Robakowskiego obejmuje m.in.:
* eksperymentalne filmy krótkometrażowe i zapisy video, m.in. ''6 000 000'' (1962), ''Po człowieku'' (1969–1970), ''Rynek'' (1970), ''Idę'' (1973), ''Z mojego okna'' (1978–1999), ''Pamięci L.Breżniewa'' (1982), ''Sztuka to potęga!'' (1984), ''Jadziu odbierz telefon'' (1992), ''Party z Lutosławskim'' (1997), ''Manifest energetyczny'' (2003);
* cykle fotograficzne, m.in. ''Foto-malarstwo'' (1958–1967), ''Fotografia astralna'' (1972–2002), ''Czeluście'' (1978), ''Kąty energetyczne'' (1975–2004), ''Termogramy'' (1998–2000);
* instalacje i obiekty, m.in. ''Autoportret przestrzenny'' (1969), ''Krzesło'' (1970), ''Rolki'' (1970), ''Równoważnia dźwiękowa (obiekt interaktywny)'' (1972), ''Pan Jeleń (auto videoepitafium)'' (1990–1994), ''Kiner I'' i ''Kiner II'' (1992–2004);