Ił-76: Różnice pomiędzy wersjami

Samolot został skonstruowany w celu przeniesienia ładunku o wadze 40 ton na odległość 5000 km w czasie krótszym niż 6 godzin i być zdolnym do startu na krótkich pasach startowych oraz móc pracować w niesprzyjających warunkach pogodowych. Konstrukcja była inspirowana [[Lockheed C-141 Starlifter|C-141 Starlifterem]]. W 1990 wprowadzono zmodernizowane wersje MD i MT lecz z powodu kłopotów finansowych wyprodukowano ich ograniczoną ilośćliczbę<ref name=autonazwa1>Piotr Butowski, ''Iliuszyn Ił-76 powraca.'' Lotnictwo nr 9/2004, s.28-32</ref>. W 1997 produkcję zawieszono. W 2004 r. część samolotów zmodernizowano, wymieniając im silniki<ref name=autonazwa1 />. W 2005 r. Chiny zamówiły 34 samoloty w wersji MD oraz 4 cysterny Ił-78<ref>Piotr Butowski, ''Rosyjski kontrakt na Ił-76 i Ił-78 dla Chin''. Lotnictwo nr 1/2007, s. 54-55 </ref>. W styczniu 2009 roku Pakistan odebrał pierwszy z 4 zamówionych samolotów [[Ił-78]].

W latach 1979 – 1991, radzieckie Siły Powietrzne przy pomocy samolotów Ił-76 wykonały 14 700 lotów do Afganistanu, transportując 786 200 żołnierzy oraz 315 800 ton ładunków. Ił-76 przetransportował 89 % wojsk radzieckich oraz 74 % towarów potrzebnych w Afganistanie. Ponieważ afgańscy rebeliancipartyzanci nie mogli z ziemi zestrzeliwać wysoko latających samolotów Ił-76, ich taktyką na zestrzelenie był atak podczas startu lub przy lądowania. Samoloty te były często trafiane przez rakiety naziemne czy też dużego kalibru karabiny maszynowe, lecz silnewytrzymałe [[płatowce]] były prawie nie do zniszczenia i nawet po atakach nadal sprawnie działały. Ił-76 miał zadziwiająco niski wskaźnik rotacji w okresie konfliktu. Bazując na tym doświadczeniu, większość kanadyjskiego wyposażenia Sił Powietrznych w Afganistanie oblatywała tereny te przy użyciu cywilnej wersji Ił-76. W 2006 roku rosyjskie Siły Powietrzne miały około 200 samolotów Ił-76S. 108 użytkowników cywilnych posiada te samoloty na własność.