Antystenes: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: {{Wikiquote}} jest redirectem {{Wikicytaty}} |
dodano infobox, zmieniono datę ur. |
||
Linia 1:
{{Filozof infobox
|imię i nazwisko = Antystenes
'''Antystenes z Aten''' ([[greka|gr.]] {{grc|Ἀντισθένης Ἀθηναῖος}} ''Antisthenes Athenaios'', ur. ok. [[444 p.n.e.|444]]/[[436 p.n.e.|436]], zm. ok. [[365 p.n.e.]]) – filozof grecki, twórca [[filozofia cynicka|cynizmu]]. Jego najbardziej znanym uczniem był [[Diogenes z Synopy]].▼
|imię i nazwisko org = Ἀντισθένης
|grafika = Anisthenes Pio-Clementino Inv288.jpg
|opis grafiki =
|podpis =
|region = [[Filozofia Zachodu|Zachód]]
|epoka = [[Filozofia starożytna|Starożytność]]
|data urodzenia = ok. 445 p.n.e.
|miejsce urodzenia = Ateny
|data śmierci = ok. 365 p.n.e.
|miejsce śmierci = Ateny
|narodowość =
|tradycja filozoficzna=
|zainteresowania = [[Ascetyzm]], [[Etyka]], [[Język (mowa)|Język]] [[Literatura]], [[Logika]]
|znaczące idee = [[Filozofia cynicka]]
|główne dzieła =
|inspirowany przez = [[Sokrates]], [[Gorgiasz]]
|inspirował = [[Diogenes z Synopy]], [[Krates z Teb]], wielu cyników i [[Filozofia stoicka|stoików]]
|commons = Antisthenes
|wikiźródła =
|wikicytaty = Antystenes z Aten
}}
▲'''Antystenes z Aten''' ([[greka|gr.]] {{grc|Ἀντισθένης Ἀθηναῖος}} ''Antisthenes Athenaios'', ur. ok. [[
Początkowo był uczniem [[Gorgiasz]]a i obracał się wśród [[sofiści|sofistów]], lecz w późnym wieku dołączył do uczniów [[Sokrates]]a – należał do grupy tzw. sokratyków mniejszych.
Linia 14 ⟶ 36:
Antystenes traktował przyjemność jak zło, ponieważ człowiek, który jej szuka, staje się niewolnikiem zmysłów, tracąc panowanie nad sobą. Nauczał wyzwolenia od pożądań i przyjemności oraz od złudzeń stworzonych przez społeczeństwo (np. bogactwo, sława).
Głosił, że jest jeden Bóg, którego nie można z niczym porównać, ani poznać za pomocą obrazów. Krytykował państwowych bogów, traktując ich jako wytwór konwencji społecznej usankcjonowanej prawnie.
Nauczał idei trudu (''ponos''), która zakładała wysiłek ze strony człowieka zmierzający do zwalczania pożądań, przyjemności, pragnień i konwencji społecznych. Trud uznawał za cnotę.
| |||